Μια Μέρα (Mia Mera)

[Intro]
Σήμερα ξύπνησα στο πλάι της
Μ' αρπαζε απ' τα χέρια και με πήρε απ' τα πελάγη της μια βόλτα να με πάει
Να μου δείξει είπε θέλει όσα είδανε τα μάτια της, να καταλάβω πώς με τόσο πόνο τραγουδάει (τραγουδάει)
Η πόλη ήταν κρύα, ήταν γκρίζα τα σύννεφα
Κι εμείς πετάμε γρήγορα, σαν τα πουλιά στη θύελλα
Μου ειπε «πίστεψε», της είπα πως ποτέ δεν πίστευα
Κι έτσι περάσαμε στο χθες από το κρύο σήμερα

[Verse]
Ήξερα πως να ζεσταθώ ήθελα, κι όμως
Τη ζεστάσια γύρευα εκεί που τέλειωνε ο δρόμος
Πάγωσε η ψυχή μου όμως όσο τον διέβαινα
Κι όσο κοντά κι αν ήμασταν πάντα στην άκρη σ' άφηνα και πάντα μόνος έμενα
Εμένα που με παίρνεις για τρελό, μ' αυτό ταυτίστηκα όμως δεν έγινα
Σ' ένα κουτί ποτέ δεν κλείστηκα
Μεσα απ' τα ακουστικά μου ότι με στήριζες πείστηκα
Ειδα πως έχω πολλά νεύρα και δε χαίρομαι συχνά, να διασκεδάσω παντα κάτι δε μ' αφήνει
Μα έχω δει κι έχω ζήσει πράγματα τρελά και σαν σωστός ειμαι εγώ που παίρνω πάντα την ευθύνη
Σε καλό ή σε κακό αν θα μου βγει, ποτέ δεν ξέρεις
Ρίσκο θέλεις να πάρουμε; Ας κάνουμ' ό,τι θέλεις
Θα βάλουμε ό,τι έχω κι ό,τι έχεις
Κι από το κλουβί να φύγουμε, αρκεί να ξέρω πως θα με προσέχεις

[Bridge]
Σήμερα ξύπνησα στο πλάι της
Μ' αρπαζε απ' τα χέρια και με πήρε απ' τα πελάγη της μια βόλτα να με πάει
Να μου δείξει είπε θέλει όσα είδανε τα μάτια της, να καταλάβω πώς με τόσο πόνο τραγουδάει (τραγουδάει)
Η πόλη ήταν κρύα, ήταν γοργά τα σύννεφα
Στον δρόμο περπατήσαμε που δε γνωρίζει συνορα
Μου ειπε «πίστεψε», της ειπα «δύσκολα θα πίστευα»
Το χθες πέρασε γρήγορα, ξημέρωσε το ύστερα

[Verse 2]
Γυρνάμε μες στην πολη που σ' αφήνει πάντα άδειο
Το σπίτι δε μας χώρεσε, μήτε και το τετράδιο
Ανέμελα περπάτησα στου δρόμου το ναυάγιο
Το μουσικό στερέωμα δε σπας χωρίς κουράγιο
Ζω στα όμορφα, ελεύθερα συννεφα
Με τη μουσική πετάμε πάντα προς τη θυέλλα
Νιώθεις περίεργα; Σβηνεις τα φωτα, τα παράθυρά σου σύνορα
Κι η πόρτα σου δίνη μέσα στην έρημο που σε τραβάει μες στα χρώματα
Βρέξε με αλκοόλ τα νεκροκέφαλα τα κόκκαλα
Χάρισε χαμόγελα κι αν θέλεις, μην πεις όνομα
Ό,τι σε βολεύει, μόνο μη μιλάς απότομα
Πρέπει να τη βγάλεις καθαρή τούτο το βράδυ
Το δίφαρο μες στο στενό θεώρησε σημάδι
Σε θέλουν να σκοντάψεις, περήφανοι παλιάτσοι
Ξετσίπωτες χορεύτριες και πλούσιοι κομπάρσοι

[Bridge]
Σήμερα ξύπνησε στο πλάι μου
Της άπλωσα το χέρι και τη ρώτησα αν θέλει μαζί μου βόλτα να πάει
Να της δείξω απ' τη μεριά μου όσα το ματι δε βλέπει και να νιώσει ό,τι νιώθω κάθε φορά που τραγουδάει (τραγουδάει)
Η πόλη ήταν κρύα και γκρίζα-μπλέ τα σύννεφα
Σε στρόβιλο χανόμαστε, βρισκόμαστε στο σήμερα
Μου είπες «πίστεψε», σου είπα πάντα πως θα πίστευα
Στα μάτια σε κοιτώ και τραγουδάω γλυκομίλητα

[Outro]
Θα πάψει, μια μέρα το τραγούδι μας θα πάψει
Ζούμε ό,τι προλαβαινουμε, το χέρι όσα αρπάξει
Τα παίρνουμε και φεύγουμε, αναζητούμε δράση
Και κάποιους τυχερούς μια αγκαλιά τους ξεκουράζει
Θα πάψει, μια μέρα το τραγούδι μας θα πάψει
Ζούμε ό,τι προλαβαινουμε, το χέρι όσα αρπάξει
Θέλει κουράγιο η ζωή, αλλά και τόλμη
Και μες στο ταξίδι της δε σε αφηνω μόνη