Μη Ρωτάς Τι Φοβάμαι (Mi Rotas Ti Fovamai)

[Verse]
Ερωτευτήκαμε τον δρόμο για το γνήσιο
Γιατί δε βρήκαμε τίποτα παραπλήσιο
Ξέρω τον κώδικα από μια σταλιά σκατό
Κι αν τον πατήσω, να με βρούνε νεκρό
Θα γινόμασταν νούμερο ένα γιάπηδες
Golden boys μεγαλοεταιρειών
Οι προσδοκίες της γενιάς μας ασταμάτητες
Να μπούμε πρώτοι στην ουρά των κενών
Σπίτια με πισίνα, Παρίσια, Λονδίνα
Χρυσά ρολόγια κι ενοχές στα κομοδίνα
Αντί γι' αυτό, είμαστε εδώ και τραγουδάμε
Κι όσα και να βγάζουμε χρωστάμε
Κοίτα πώς χαμογελάνε όταν μας χαιρετάνε
Σχεδόν σαν να μας αγαπάνε
Terra Dannata, χίλιες καλές ιστορίες
Ένα βιβλίο κι άλλες δέκα ταινίες
Ψάχνω το νόημα, δεν ψάχνω χρυσά
Ένα γκολ στο 90' και καλή μουσική
Έτσι κι αλλιώς όταν θα φύγουμε, ελπίζω αργά
Θα φύγουμε όπως γεννηθήκαμε, γυμνοί

[Instrumental Bridge]

[Verse 2]
Συζητήσεις διαύγειας και μαστούρας
Πόθοι αετού, μα φτερά πεταλούδας
Ούτε τα μισά απ' όσα ζήσαμε δε γράψαμε
Κι όμως, ανασάναμε
Πλέον σε ξέρω, μικρέ, πιο καλά απ' τον εαυτό σου
Ξέρω τον εγωισμό σου
Ξέρω την άμυνα να φέρω, να μην αναβιώνει
Όταν έπαιρνε ο πατέρας σου τη ζώνη
Όταν ήρθες μες στη νύχτα και μου είπες «συγγνώμη»
Συγγνώμη που σε ξύπνησα, θέλω μια γνώμη
Δε χαμογελούσες κανα χρόνο
Κι εμείς φοβόμασταν να σε αφήσουμε μόνο
Τώρα πια με τη Δανάη και τον μπόμπιρα
Γεμίσανε τα μάτια σου με όνειρα
Θέλω να δω τον γιο σου να τα καταφέρνει
Κι όταν γεράσουμε αυτός να μαγειρεύει
Και ξέρω, δε συγχώρεσες τον γέρο σου
Μου το 'πες μια φορά πάνω στο έργο σου
Άσε κάτω τον σταυρό που κουβαλούσαν
Αδερφέ, οι συγχωρεμένοι πληρώσαν ό,τι χρωστούσαν

[Chorus]
Μη ρωτάς τι φοβάμαι, το έζησα, δεν εμπιστεύομαι πλέον κανέναν
Ζούμε πάνω σε ηφαίστεια που ξερνάνε σαν λάβα το ψέμα
Μη ρωτάς τι φοβάμαι, το έζησα, δεν υπάρχουνε πια δεδομένα
Όσους φύγαν ψηλά δεν τους ξέχασα, κρατήστε μια θέση για 'μένα

[Chorus]
Μη ρωτάς τι φοβάμαι, το έζησα, δεν εμπιστεύομαι πλέον κανέναν
Ζούμε πάνω σε ηφαίστεια που ξερνάνε σαν λάβα το ψέμα
Μη ρωτάς τι φοβάμαι, το έζησα, δεν υπάρχουνε πια δεδομένα
Όσους φύγαν ψηλά δεν τους ξέχασα, κρατήστε μια θέση για 'μένα