Koole Poshti

[بخش اول]
یه کوله رو پشتمه که پُر غربته
غربت من، غربت شهرم
غربت آدمایی که باهم قهرن
شب گذشته به زودی بامداد میشه
پس سری که شکسته زود بانداژ میشه
یه چیزایی رو خواستی که روشون مگسه
حق گرفتنیه اگه زورت برسه
اینو داشته باش آویزه‌ی گوشت همیشه
هرجا قدرت پابذاره قانون ضعیفه
و تو برنده میشی اگه تکون نخوری
اینجا هرچه قدرم اوج بگیری سقوط می‌کنی
یه کوله رو پشتمه که پُر جرائته
جرئت من، جرئت شهرم
جرئت آدمایی که همیشه شرّن
زندگی‌شون سرخ میشه روی جدول
آدمای دور و ورم کله شق‌ن
من نه رنگی‌ام، نه لای پرچما گمم
دنیا رو می‌بینم با منطق خودم
وقتی همه‌جا تاریک میشه بینایی شرطه
توی دنیای مُرده‌ها بیداری سخته
تو امروز و می‌بینی من فرداشو
تو دیوارا رو می‌بینی من تَرکاشو
مشکلات و میگم فقط چندتاشو
جاذبه‌ی زمین زیر چندتا شُرت

[هم‌خوان]
آه
منم و کوله‌پشتی‌ام
دوتا رفیقیم عین آسمون و خورشید
لعنتی من پُر وسوسه‌ام
بعد ۵۷ کسی از ما حرف نزد
آه
منم و کوله‌پشتی‌ام
دوتا رفیقیم عین آسمون و خورشید
لعنتی ۳۰ ساله پُر وسوسه‌ام
بعد ۵۷ کسی از ما حرف نزد

[بخش دوم]
ازون فیلما دوست دارم که ته‌ش پُر خونه
که قهرمان داستان‌ش زنده نمونه
چون با جامعه بَده
این‌ شکلی فکر کنم واقعی‌تره
اَ تلخی زمونه‌مون خیلی خوب چشید
شد یه استخون له شده زیر پوست شیر
عین زمینی که خشک شده، الان بایره
عین مَردی که لخت شده جلو آینه
خیلی خون‌سرده، راه جنگ و بلده
چون اَ دی ماه زمستون ۷۰ اومده
عین خودم، مغزمو خالی کن
ولی شستشوش نده
بذار عقایدم رو هم دیگه جفت و جور بشه
دوتا نیم کُره‌ام ازین داستانا پُرن
دارم تفتش میدم روی فندک خودم
تو بار بزنش، الان مغزم پُره
ولی کسی نیست بخواد مصرف کنه
پس فرار می‌کنم و میشم فرار مغزها
یا که عقب می‌مونم از پشت مرزها
میشم عقب مونده با یه کوله‌پشتی
اینجا مُخت خوب کار کنه جُرمه مَشتی
عین آدمای دورم
عین قهرمان داستان فیلم‌های خودم
که عقب‌مونده‌ست با جامعه بده
این شکلی فکر کنم واقعی‌تره

[هم‌خوان]
آه
منم و کوله‌پشتی‌ام
دوتا رفیقیم عین آسمون و خورشید
لعنتی من پُر وسوسه‌ام
بعد ۵۷ کسی از ما حرف نزد
آه
منم و کوله‌پشتی‌ام
دوتا رفیقیم عین آسمون و خورشید
لعنتی ۳۰ ساله پُر وسوسه‌ام
بعد ۵۷ کسی از ما حرف نزد