Fasele

با چندتا بیل به خاک زدن فاصله دارم، چال شم توش
فقط نگران چیزی‌ام که بیل به خاک زدم و ساختم روش
پاش عرق می‌ریختم تا شکل بگیره، اسم این فاصله زندگیه
جامعه یه اتاق که منو توش کوبید
رطوبت و حس می‌کنه استخون چوبی‌م
فاصله‌ام زیاده از دین و سیاستش
از دید صاحباش
از بازار مقدس
از جیب زائراش
اَ مذهبی که توش زن از مَرد کمتره
اون که تخم لا پاش آویزونه جنس برتره
این رنگ دین ماست
که ارزش زناش به سایز سینه‌هاست
فاصله‌ام زیاده اما مسافت‌ش هنوزم زیر ۳۰ نماست
جدیدن که بینی‌ها کوچیک‌تر از مغزن چون بینش کمه
من مَردی و دیدم که دروغاش سفیده
اما دندوناش همرنگ تی‌شِرتمه
روزا قانون می‌سازه
ماده‌ای رو نمی‌خواد که زیرش نره
شبا بالاش یه ماده‌ است و زیرش نره
فاصله‌ام زیاده اما زندگی کوتاه‌ست
هم قد چندتا بیل زدن به خاک
اما بستگی داره، می‌خوای بسازی یا بریزی؟
بیل دست کی باشه که چِفته با زبونت
به قانون می‌سپاریش یا به دست باغبونت؟
می‌کاری یا می‌چینی؟
اگه بو بکشی می‌فهمی
برق وصل می‌کنم به کله‌ات تا که روشن شه نور بده
کسی دست به سرت کنه مو به تنش سیخ شه نتونه زور بگه
بو بکشی می‌فهمی
آگاهی تو کتابه نه تو کتک زدن
دیوارا کوتاه‌ست واسه منی که بلندترم
می‌فهمی، همیشه آبادی شکل می‌گیره عمق سینه‌ها
همیشه آزادی رشد می‌کنه پشت میله‌ها
سالم نیست هرکسی چون سفیده چشماش
آدما رو بسنجی با عیار تلاش
نه تو زرگری
بو بکشی می‌فهمی
مریض نیستی اما درمان بشی
سر میره بالاتر از قُله‌ی قاف
که اگه برعکس شه این سه تا بخوری به خاک