Karakter

[Hikaye 1]
Elindekilerle yetinmeyen bir insanın hikayesi. Ya da bizim öyle düşünmemizi isteyen inançlar,kuramlar ve hastalıklar. Peki, ziyaretçiler olarak adlandırdığı bu karmaşada; kendi senaryosunu yazabilen bir karakter acaba sonunu belirlemedede fikir sahibi olabilir mi? Aslında
Fikir sahibi olması yazılan her şeyin tükenmesine neden olacaktı. Karakter yerinde durmadı, sağına baktı, soluna baktı, düşündü, durmadan düşündü...

[Verse 1]
Bakındı her yer aynı bi yangın var
Sol yanındaki arsızla savurmuştu nutukları
Kusardı ruhundaki çelişkiler denklemini
X yada Y yani hayattaki ezberini
Savurdu arzuları enjekte tezlerine
Sanki yüzündeki çizgiler belirtti gerçeğini
Sorun bu da değil,sorun arzu değil
Düşündü tek fikir için tüketmeli herbir devi
Elinde kalemiyle kapışırken saatlerce,kapı çalar aniden o zil sesinin illetiyle
Açılırdı kapı Nesim'inin süslü büyüsüyle
Beklenilen kişi gelmez tükenmedi endişeyle
Karakter bunalımla karakter kanlarla örtüldü geçmiş için
Dudağında sislerle
Korkmuştu bedeni ve karakter katildi elindeki bıçağının anlaşılmaz hırsıyla

[Nakarat]
Beni yine yola ser ezsin fikirler
Kara kutu yarışı seçtim esefle

[Hikaye 2]
İstediği herşey olmuş gibiydi. Siren sesleri duyuyordu. İlk önce hareket edemedi. Masanın sağ ucuna bedenini kütük gibi yaslayarak
Kendini dinledi. Sadece ama sadece dinledi, düşünmedi!

Hırsına güvenen cani adem
Şeytana misafir algısı halen

[Hikaye 3]
Her şey bitmişti tükenen yine karakter olmuştu. Karakter son sözünü söylemek istemişti. Lakin bedeni izin vermedi. Ve ruhundaki senfoniyi
Dinleyerek hayata veda etti

[Nakarat]
Beni yine yola ser ezsin fikirler
Kara kutu yarışı seçtim esefle