Alaca ve Sefil

[Verse 1]
Eski sokaklarda hissederdi sevinci hep, bir ses ile uyanırdı geçmişten direnirken
Yine sabah yine dün
Karmaşık bir denklem bu ya da
Anlattığım ikinciller dünyam için tek bir tür
Vakit kısıtlı çizmeliyim düşünmeden, bir oda üç pencere eşittir ömre her gece
Ben her gün sorgularla baş ağrısı çeken bir beden ithafıyla saatlerce zarifçe hakkı seyreden
Bazen dışardayım kokluyorum hasetleri
Geçim derdi ya da başı önündeki yiğitleri
Cebimde beş kağıt,dört poğaça bir ayran
Bir öğünden öte hissederdim ben hergün hezeyan
Şimdi hüzün uzak kalır haykırışın mağarasına
Desem yalan çünkü yaratmıştı yokluk pahasına
Gözlerimde ateş var uyku görmez yüzüm
Ben bir karakterim senin gibi alaca yada bembeyaz

[Verse 2]
Çayın kokusuyla büyütüldü ruhum
Şehr-i Samsun,Şirinlerle rekabete doydum
Dirilişle dirildim,üzülüncede üzüldüm
Bu duygularla nüksederdi burukluğa özgü sevinci
Farklı tonlarda tonlarca yük altında da ezildim
Ruhum Gandhi oldu hedeflerim derindi
Nedenler alemine selam verip çekildim
Bu yüzden sevmezdim ben Victor Hugo ve Sefillerini
Önümde bir çok yol ve seçenekler dolu
Lakin dürtülmekle gösterildi yolumuzun sonu
Artık uyu
Odandasın 3 pencere kapalı
Düşündükçe bu hayallerin tek halatta sarılır
Keşfe inat verdiğim bu haklı cevap
Keşke demeseydin dedi neydi telaş söyle bana neydi telaş
Anlık hissiyatla kapandı aynı zamanda yavaş
Lamba açık ben uyurken çalar yine aynı alarm