GAPANG

May mga araw talaga na di ko kaya ang pasan, dumadagan
Hindi makabangon sa aking higaan
Minsan ako'y inggit, sa liwanag na walang mintis
Magpakita sa mundo, paano siya nag titiis?

Pag kaharap ko 'to nanginginig ang tuhod ko
Puso ay kumakabog, utak na ba-blangko
Ang buhay ay hindi bilog, mas mukhang parisukat
Naka kulong, lubog, at hindi maka-angat

Nangi-ngitngit pag naiisip ang pangarap
Maabot ko ba basta't ako'y magsikap?
Ano kayang mararating ng pagkayod ko
Kung puhunan lang ay kaluluwa at ang kagustuhan kong

Makatikim ng buhay maginhawa
Kapag binabanggit, lahat ay tumatawa
Sa huli, ako parin ang mag isa
Pagkakamali ko ata na umasa sa iba

Gapang lang ng gapang, 'gang makita ang tuktok
Gapang nang mabagal, wag masyadong ma-hayok

Alam ko rin naman, na medyo mas maswerte pa ako sa karamihan
Hindi yun dahilan para ako'y manapak ng iba't maging gahaman
Pero ang mundo hindi naman ganun ka-simple
Tinulak ang iba, para maging terible
'di na nga sapat na ang kalaban malakas
Pati naman ang kapwa tao sa baba'y iisahan

Nawawalan ng gana pag tinitignan ang pitaka
At inaalala kung aabot pa kaya
Nawawalan ng gana pag nakikita na
Kung sino yung may kaya yun pa yung tamad

Masakit na panuorin na pati naman ang sipag at tiyaga
Dinadaan na rin sa pera
Tandaan na ang pader na gawa lang sa papel
Sa apoy ng giyera, ay tiyak sira agad

Gapang lang ng gapang, 'gang makita ang tuktok
Gapang nang mabagal, wag masyadong ma-hayok