Djöflasnaran

Eitt sinn ég fann þessa ógnarþrá
Að vera eitt og skilja við annað
Hugurinn tók mig og ég fór að sjá
Allt sem ég vildi og þráði var bannað

Því tíminn stríðir á móti mér
Og engu fæ ég um neitt að ráða
Eitt sár er gróið og annað er
Að vaxa og dafna þar inn í mér

Svo langt er liðið af lífinu
Að ekki er nema von að mér hraki
Ég reyni að gleyma, það sorglega er
Að enn kann ég ei að sleppa taki

En hjartað ræður og hjartað fer
Ávallt sínar eigin leiðir
Og hvað sem verður og hvað sem ber
Vonin vakir og lifir í mér