Rend

[قسمت اول]
پاره کردم پیله به پرت و پلا ها گوش سپردم
پر شدم از کینه با یه تیر توی بالم
متولد شدم ولی بازم پرواز شد پیشه
پرتاب شد تیشه
به سمتم شعر شد شیوه
اسید زبونم حل میکنه رنگه مصنوعیه
روی بوم نقاشیای زندگیاتون
منم خلاف جهت توی روده جندگی هاتون
اربده ای گوش خراش
از عمیق ترین جای گمشده توی روحت
مرد آینده رو از الان چه ترس
نگاهم کن وقتی که شروع کنم به وزیدن
طوفانه منو از نفسات چه ترس
من مجروهه پیرهن دریده ی ترکش خورده ی ترک شده ی توی میدون جنگم
پس تو منو از نشونه ی هفت تیرت نترسون
که من خودم صدای پنهونه مرگم
من زاییده ی دوازدهمین روز اولین ماه سردم
منو از سرما نترسون
من باعث تغییر نگاهه حاصله لقاح تو و هم بسترتم
تاریخ خیلیارو تف میکنه
ولی من برگی از دفترشم
هرچی از هرج و مرجم میگذره حس میکنم هنو اولشم
واکسن خورده ی سمه نیش ارباب توام
نزاشتم بندازن قلاده دورم
اندازه ی حجم صد تا سینه پرم
تویی که کندی شلوارتو
برام بگو از بیمه شدن
تو تن داده ی تجاوزی
برام بکش یه جیغ بلند

[قسمت دوم]
هرچی جلو تر میره میفهمم که تنها ترم
تو با باد رفتی ولی من دست نمیکشم از باورم
تو مسیر عشق از اسطوره ها بی پروا ترم
تو شروع همه یکسانیم پس من مینویسم از اخرم
تخریبگره دلخوشیاتم از قاصدک رها ترم
تشنه ی دلخوریاتم از نفرت فرا ترم
به روحم پرداختم تا ذلت برا تنم
۲۴ عیارم پس نمیکنه طلات خرم
رشد کردن رو از دونه ی گیاهه توی پهن خوابیده یاد گرفتم
طوفانه حماقت وزید تمومه برگامو باطلش کرد
من با بازنده بودن فهمیدم بُردن رو
و میون گرسنگی خوردن رو
ریشه هام بیخیال خاک شدن
وقتی سنگ فرش شدها به جا
من ذره ذره خاک میشم
تا زنده نگه دارم ریشه هام
بیخیال تقدیر و حکمت
رقم زنندم نگو از قسمت
گوشه ی ذهنت نقش میبندم
به خاطر بسپار ….من رندم