Otaghe Fekr

[قسمت اول]
یه شب سرد تلخ اسمم رفت تو دل
تاریخ آدمایی که زدن همش به حسم گند
راهنمایی که غلط رفتن حکمت کرد
باورایی که کردن زندگیرو انقد سخت
من کجام ؟ از کجا اومدم؟
چرا یاری میخوام ازش وقتی شناختی ندارم از خدا اونقدر؟
ما یه مشت سگیم که هرکی یه تیکه نون
بندازه جولومون احساساتی دم تکون میدیم جولون زود
اینجا گربه هدفش کشتن فکر یه ماهی تو برکه
برچسب بیراه خورده مقصدت
واسه ارزش مردن بیجا مسخره
تلقی میشه پس ارزش
داره بمونی یه سالی تو فکرش یاد
بگیر همیشه برنده بشی تو ژست باخت
برو سمت چشمه با یه چشمه باز تا
ببینی ازش چنتا چشمه داش
میفهمی هست مثه حست پاک
تا اینجا اومدی نصف راهرو نترس
چون میام یا تو من
خوب فکر کن اینجا باس آزاد کنی روحتو
حتی تو قفس باشی رو به رشد

[همخوان]
اینجا یه اتاق فکر فکرای بکر
یه فکر واسه کشتن تکرار چندش اغفال ذهن
کی میخوایم بفهمیم نیست فقط انسان یه جسم
خودتو بشناس خداتم بشناس رویاتو بشکاف
برو سمتش با وجدانت نجنگ از جنگم نترس

[قسمت دوم]
تاریک میشه ذهنت کور میشی به نوعی
آزادی کاذب میدن بت دورت پره گرگ
توام انگار که یه میش بلوندی
لقمه لقمه غذاتو تامین میکنن تفکیکت
میفرستنت طویله ای به اسم آموزش و پرورش
یه مشت کسشر به این ترتیب
میره تو ذهنت که بهش میگن عقیده
آدمای بی حکمت این نی حکمت
نقشتو خوب بازی کن مهم نی قسمت
یه جنگجو هیچوقت جبهه نمیگیره علیه مرگ
اونیم که جبهه نرفته کشته نمیشه در ره حق
هر جبهه ایم حق رفتنش نیست
هر رفتنی مهم برگشتنش نیست
نه کوچیک نه بزرگ فقط کافیه فکر کنیم
حقیقتارو از حاشیه ببریم
خداتو داشته باش امام خودت باش
رها از همه جا فقط بگیر با صدای خودت فاز
اعتماد به قلب معنی میده اعتقاد پسر
اما وقتی همه چی فرضی میشه
میکنه به شنیدن اکتفا چشم
نمیشه فکر کرد دیگه با افتخار به مرگ

[همخوان]
اینجا یه اتاق فکر فکرای بکر
یه فکر واسه کشتن تکرار چندش اغفال ذهن
کی میخوایم بفهمیم نیست فقط انسان یه جسم
خودتو بشناس خداتم بشناس رویاتو بشکاف
برو سمتش با وجدانت نجنگ ازجنگم نترس