Τρίλιζα (Triliza)

Μοιάζω μ’ ανθρωπόμορφο κύβο του Rubik
Για πες μου μπορείς νομίζεις να συνθέσεις τις πλευρές μου
Δε θέλει μόνο χρόνο θέλει πείσμα και αφοσίωση
Είναι ουτοπικό όπως η τέλεια φαντασίωση
Όχι δεν είμαι άνθρωπος γρίφος
Και δε με ξέρεις καν γι’ αυτό να λείπει το ξινισμένο σου ύφος
Μήπως σκέφτηκες ποτέ πως δε με ξέρω ούτε εγώ ουσιαστικά
Πώς να με μάθει κάποιος τρίτος;
Στα χτυπήματα ποτέ δεν υποκύπτω
Ο κύβος δεν ερρίφθη γιατί συνεχώς τον ρίπτω
Και έχω διαπιστώσει πως όποτε με πληγώνουνε
Κάθε φορά τον εαυτό μου κι άλλο ανακαλύπτω
Παράδειγμα προς μίμηση και αποφυγή
Σαν νιτρογλυκερίνη που αν την ταράξεις θα εκραγεί
Σαν πλάκα τεκτονική καλώς ήλθες στο σεισμό μου
Και άμα ψάξεις στα συντρίμμια θα βρεις τον ναρκισσισμό μου πεθαμένο
Με χόρτασα είκοσι κάτι χρόνια, το είδωλό μου στον καθρέφτη βρίσκω πια ξεπερασμένο
Δεν ξέρω πότε τον Αλέξανδρο θα ξαναβρώ
Μα όταν γίνει θα τον βρω 1000 φορές βελτιωμένο
Σαν hangover από ολονύχτιο μεθύσι
Υπάρχει ένα τίμημα πάντα για ότι έχεις ζήσει
Ελάχιστοι μου έχουν πει πως μ’ έχουν αγαπήσει
Και είναι ζήτημα αν ένας απ’ αυτούς με έχει πείσει

Δεν μπορώ να σου εγγυηθώ για το μέλλον
Πάντως μέχρι στιγμής δεν ενεργώ με βάση το συμφέρον
Ξέρω αν ήτανε στο χέρι σου θα `θελες να υποφέρω
Γι’ αυτό ας μην το τραβήξουμε περαιτέρω
Πάντα ερευνούσα καθετί που αμφισβήτησα
Η άγνοια είναι ευτυχία καμάρι μου που δυστύχησα
Έχασα, νίκησα, έπεσα, λύγισα
Πάντως το άλλο μάγουλο σαν μαλάκας δε γύρισα
Η ζωή είναι μια τσαμπουκαλεμένη τύπισσα
Που θέλει πάντα να περνάει το δικό της
Έτσι έκανα και εγώ ώσπου μια μέρα αντιμίλησα
Και από τότε έχω κερδίσει τον σεβασμό της
Είμαι δεσμώτης και αντέχω μολονότι
Αφήνω το κοράκι να μου τρώει το συκώτι
Μα μέρα, μέρα λύνω λίγο ακόμα τα δεσμά μου
Περίμενε γαμημένο πλησιάζει και η σειρά μου
Και όσο γεμίζεις με πρόβατα συναυλίες
Γεμίζω τον εγκέφαλο με πληροφορίες
Και αν πληρωνόσουνα ρε μάγκα για όσες λες μαλακίες
Θα χεζόσουνα στο τάλιρο απ’ τις υπερωρίες
Εγώ τα’ αφήνω να κυλήσει και να έρθει
Βγαλμένα απ’ τη ζωή κάτι σαν τον νόμο του Μέρφι
Και όσο αντέχω ακόμα με την γκαντεμιά να κάνω κέφι
Κάθε λίγο και λιγάκι ο Ρ. Φ. θα επιστρέφει

Πάντα μιλάς λες και ο κόσμος σου ανήκει
Ξέχασες το ποιος είσαι από το πολύ mcλίκι
Δε μου καίγεται καρφί αν με θεωρούν κορυφή
Και αν το κοινό σας ενηλικιωθεί θα φάτε μανίκι
Εγκεφαλικό τετ α τετ σημαίνει σκέψη
Σ’ αντίθεση με σένα που κάθε σου λέξη
Στέψη αποζητά και επιδιώκει
Όλοι κερδοσκόποι μοιάζετε σαν το σκυλί
Που του `χετε κρύψει το τόπι
Εγώ πήρα τον εγωισμό μου στο κατόπι
Με στόχο ν’ αποδείξω πως υπάρχουν κι άλλοι τρόποι
Να βρεις προσωπικό θεό μέσα σε ξένη κόλαση αντί να λες
Το nick σου εκατό φορές σε μια πρόταση
Είναι το πρώτιστο δείγμα της παρακμής σου
Το πόσο βλακωδώς ερωτεύτηκες τη φωνή σου
Βάφτισες επανάσταση κενές στιχομυθίες σου
Σε λίγο βλάκα θα την παίζεις με φωτογραφίες σου
Γειώσου ανακάλυψε τον εαυτό σου
Και άστο να κυλήσει σαν μελάνι στο στυλό σου
Στρώσου στη δουλειά πιάσ’ τη ζωή απ’ τα μαλλιά
Και άκου τη σιωπή να μιλά δεν είναι οι mcίδες ο εχθρός σου

Και για να κλείσω με τον τρόπο που ξεκίνησα
Ο κύβος μένει άλυτος το γιατί στο εξήγησα
Και αν δεν κατάλαβες ακόμα για τι μίλησα
Κάθε couple είχε το σκοπό του δες το σαν τρίλιζα