Στις Επόμενες Γραμμές (Stis Epomenes Grammes)

Η ζωή μου μ’ έχει μάθει να κρατάω πισινές
Να προγραμματίζω τ’ αύριο με εμπειρίες χθεσινές
Και όσα έμαθα απ’ αυτές τις μέρες μου τις λιγοστές
Θα προσπαθήσω να σου πω μες στις επόμενες γραμμές
Κατ’ αρχάς μάθε τα λόγια σου να μετράς
Γιατί η ζωή τα φέρνει έτσι που τους όρκους σου πατάς
Και μάθε πως δεν είσαι αυτό που δείχνει ο καθρέφτης
Γιατί το πρωί αλήθειες λες, το βράδυ νιώθεις ψεύτης
Να μαθαίνεις απ’ το κάθε συμβάν
Και να `ξηγιέσαι, γιατί οι άνθρωποι πληγώνονται
Οι μεγαλύτεροι μαλάκες δεν την παίζουνε καν
Και οι μεγαλύτερες πουτάνες δεν πληρώνονται
Αν στ’ αλήθεια αγαπάς, να το λες σαν τρελός
Ακόμα κι αν παίζει τους άλλους να κουράσει
Δεν το πιστεύω, μα ακόμα κι αν υπήρχε θεός
Με τόσο μίσος θα `θελε να μας ξεχάσει
Να μην πικραίνεις κανέναν, τουλάχιστον συνειδητά
Γιατί μπορεί για πάντα να τον στιγματίσεις
Και εκείνος να σε συγχωρέσει γιατί αλήθεια σ’ αγαπά
Μα απ’ τις τύψεις σου, ίσως και να τον μισήσεις
Να προσέχεις όπου πας και τα βράδια όταν γυρνάς
Μην περνάς από κακόφημα λημέρια
Έχε το νου σου, όμως ζήσε και μην το παρατραβάς
Γιατί αν θέλει να σε βρει, σε βρίσκει και τα μεσημέρια
Να `σαι πάντα συνεπής και αν μπορείς να μην αργείς
Στα ραντεβού σου και στην ώρα σου να φτάσεις
Μα άμα δεις ότι σε στήνουν και δε νοιάστηκε κανείς
Μην περιμένεις να `ρθουν ώσπου να γεράσεις
Άμα ξέρεις το σωστό, να το κάνεις στο λεπτό
Γιατί το λάθος εύκολα σε παρασέρνει
Και άμα θές κάπου να πεις συγγνώμη ή ευχαριστώ
Πες το νωρίς, γιατί η ζωή αλλιώς τα φέρνει
Να περιμένεις προτού πράξεις όταν είσαι θυμωμένος
Γιατί ίσως κάνεις κάτι που μετανιώσεις
Κι όταν εκείνος που σε λάτρευε σε κοιτάξει σαν ξένος
Θα `ναι πια πολύ αργά να το διορθώσεις
Να δίνεις τόπο στην οργή, όπως κάνω και εγώ
Για μαλακίες να μην τσακώνεσαι τόσο
Μα για ανθρώπους που αγαπώ θα μπορούσα να σκοτωθώ
Κι αν χρειαζόταν θα μπορούσα να σκοτώσω
Να είσαι πάντα ευγενικός και χαμογελαστός
Απ’ τις μαγκιές δεν κρίνεται ο ανδρισμός σου
Και εσένα κοπελιά, δε σε κάνει θηλυκιά
Ο αριθμός των αριθμών στο κινητό σου
Μα πως να πεις τόσες εμπειρίες ζωής
Μέσα σ’ ένα κομμάτι κάπως μεθυσμένο
Πες το σοφία ή αλλιώς αδυναμία της στιγμής
Και να ακούσω τις δικές σου περιμένω