Pavlos Pavlidis
Pavlos Pavlidis
Pavlos Pavlidis
Pavlos Pavlidis
Pavlos Pavlidis
Pavlos Pavlidis
Pavlos Pavlidis
Pavlos Pavlidis
Pavlos Pavlidis
Pavlos Pavlidis
Pavlos Pavlidis
Pavlos Pavlidis
Pavlos Pavlidis
Pavlos Pavlidis
Pavlos Pavlidis
Βλέπω τα κόκκινα της νύχια
Όπως γυαλίζουνε στο φως
Απλώνει γύρω μου τα δίχτυα
Κάνω πως δεν το βλέπω
Κάνω πως δεν τo βλέπω
Κάνω πως...
Κάνω πως δεν καταλαβαίνω
Και όπως κοιτάζω στο κενό
Λέω πως θα φύγω κι όμως μένω
Κάνω πως δεν την νοιάζει
Κάνω πως δεν πειράζει
Και ύστερα κάνω πως...
Γελάει και ζωγραφίζει τον τέλειο ιστό
Και περιμένει να πιαστώ
Άλλη φορά, ίσως κάποια άλλη φορά
Ίσως κάποια άλλη φορά...
Κάποια φορά που το μελάνι
Θα 'χει θολώσει το νερό
Και θα μπορεί πια να με κάνει
Να κάνω το ίδιο λάθος
Να κάνω το ίδιο λάθος
Και κατά λάθος να σωθώ...
Να κάνω το ίδιο λάθος
Να κάνω το ίδιο λάθος
Και κατά λάθος να σωθώ...