Ελλάδα (Ellada)

Ορίζοντες και ουρανοί
Και αυτή η απόκοσμη λιακάδα
Μια άγνωστη χώρα μυθική
Και αυτό που οι άλλοι λεν' Ελλάδα

Όσες φορές το προσπαθείς
Πάντα διασχίζεις κάποια άλλη
Η διαδρομή πάντα μικρή
Η απόσταση πάντα μεγάλη

Στο πλάι της Εθνικής Οδού
Κτίρια παλιά, παρατημένα
Γυρνάς το βλέμμα σου αλλού
Όμως αυτά κοιτάν εσένα

Γύρω βουνά κι άλλα βουνά
Και πάντα η θάλασσα στο βάθος
Να σου θυμίζει από μακριά
Πως την αγάπησες με πάθος

Δωμάτιο 307 ή μήπως 302
Μονάχος ψάχνεις τα κλειδιά
Σ’ ένα παλιό ξενοδοχείο

Μέσα στον ύπνο σου διψάς
Και σε ξυπνάει ο καθρέφτης λιώμα
Σαν να σου λέει σιωπηλά
Δεν μ’ αναγνώρισες ακόμα

Ορίζοντες και ουρανοί
Και αυτή η απόκοσμη λιακάδα
Άγνωστη χώρα μυθική
Και αυτό που οι άλλοι λεν' Ελλάδα

Έξω στο δρόμο χαιρετάει
Χιτλερικά ένας μεθυσμένος
Κι αναρωτιέσαι όπως περνάει
Ποιος απ’ τους δυο σας είναι ο ξένος

Κατά τη δόξα όπως τραβά
Παραπατάει πληγωμένη
Δεν ανασταίνεται ποτέ
Γιατί ποτέ της δεν πεθαίνει