Τα Γέλια Των Χαμένων (Ta Gelia Ton Xamenon)

[Verse 1]
Πλαστά απ' τη Βουλγαρία, τρεις πλάκες choco
Μια χειροβομβίδα με 50 Ευρώ
Μετανάστες φορτωμένοι σε σάπια φουσκωτά
Κι 6 χρόνια αναμονής λίστα στον Ο.Κ.Α.Ν.Α
Αυτή είναι η Ελλάδα που ζούμε κι αναπνέουμε εμείς
Μεσόγειος μ' εικόνες Μέσης Ανατολής
Μακελέψανε μ' αγκίστρι στο μάγουλο έναν ρουφιάνο
Παίρνεις ό,τι αξίζεις και κάτι παραπάνω
Τα πόδια μου αντέχουνε και βγάζουνε κάτι
Νιώθω σαν ποδοσφαιριστής, να γυαλίζει το μάτι
Απ' αυτούς που μάθανε την ντρίμπλα της αλάνας
Κι η μυρωδιά του χρήματος τους έκανε piranhas
Μεγαλώσαμε με το «Αδελφός για αδελφό»
Αλλά ματώσαμε για μια σταλιά σεβασμό
Και τώρα κοίτα μας, δε χώρανε ξένοι μες στην κλίκα μας
Αυτό είναι το στίγμα μας
Μ' έπιασε δέος όταν είδα τις τρύπες στα εργατικά
Εκεί στην Αλεξάνδρας σαν τα Δεκεμβριανά
Σ' αυτήν τη χώρα έχει γραφτεί ιστορία από παλιά
Στον τοίχο της Καισαριανής και στου Παύλου Μελά
Ζήσαμε δικτατορίες και 2 κατοχές
Θα μιλάω στο παιδί μου για τη δεύτερη λες;
«Μπαμπά, τι έγινε όταν ήσουνα 30 στην Ελλάδα;»
«Πόλεμος, αγόρι μου, Greca Intifada»

[Chorus]
Μου 'παν η εκδίκηση πως είναι δική μας
Ποτέ δε θέλαμε θλιμμένους στη γιορτή μας
Ονειρεύτηκα η εκδίκηση πως είναι δική μας
Ποτέ δε θέλαμε θλιμμένους στη γιορτή μας
«Ο φόβος είναι ανίκητος» λέγατε, θυμάστε;
Γύρισε ο τροχός, πουτάνες, τώρα σωπάστε
Σωπάστε για ν' ακούσετε τα γέλια των χαμένων
Που πάνω στα συντρίμμια σας χορεύουν

[Verse 2]
Πωλείται ντρόγκα, τηλέφωνο 100
Πωλείται προστασία στη νύχτα με το κιλό
Εγκληματική οργάνωση με φρόνημα υψηλό
Στην υπηρεσία λίγων που αξίζουν τον θάνατο
Βασανιστές με χακί ή μ' όποια άλλη στολή
Της εργατικής τάξης η πιο μεγάλη ντροπή
Ξέρω τι λέω και λέω για ό,τι ζω μέσα στην πιάτσα
Κανείς δε με ταΐζει, δεν είμαι καμιά λινάτσα
Έχω μάθει τα κορδόνια μου να δένω σφιχτά
Και να κοιτάω πίσω απ' την πλάτη μου απ' τα αριστερά
Καβατζωμένοι προχωράμε, στα μάτια δεν τους κοιτάμε
Τρέλα δεν πουλάμε, ταυτότητα κουβαλάμε
Τους πάμε εκεί που θέλουμε να τους πάμε
Τους τη σπάμε γιατί ξέρουνε ότι μας τη σπάνε
Δεν τους δίνουμε συλλήψεις και προαγωγές
Δεν υπογράφουμε πότε ούτε σελίδες λεύκες
Βαστάμε, δε δίνουμε, κάνουμε υπομονή
Και περιμένουμε τον δικηγόρο να 'ρθει
Σε γήπεδα και πορείες μαυροντυμένοι, μπλεγμένοι
Πάντα με τον κάθε διπλανό μας ψιλιασμένοι
Έξυπνα κινήσου, αυτό μόνο μας μένει
Είμαστε ελεύθεροι αλλά πολιορκημένοι
ΤΖΜΛ, η συντομογραφία
ΤΖΜΛ, γαμιέται η αστυνομία

[Chorus]
Μου 'παν η εκδίκηση πως είναι δική μας
Ποτέ δε θέλαμε θλιμμένους στη γιορτή μας
Ονειρεύτηκα η εκδίκηση πως είναι δική μας
Ποτέ δε θέλαμε θλιμμένους στη γιορτή μας
«Ο φόβος είναι ανίκητος» λέγατε, θυμάστε;
Γύρισε ο τροχός, πουτάνες, τώρα σωπάστε
Σωπάστε για ν' ακούσετε τα γέλια των χαμένων
Που πάνω στα συντρίμμια σας χορεύουν