Αμαρτωλή Πόλη (Amartoli Poli)

[Intro]
You don't make up for your sins in the church
You do it in the streets
You do it at home
The rest is bullshit and you know it!

[Chorus: Τζαμάλ]
Αμαρτωλή πόλη, άγγελοι και διάβολοι
Πριν την ανατολή εδώ αλλάζουνε οι ρόλοι
Τα μάτια τους θα δούνε το τέλος της προφητείας
Όταν θα τιναχτεί το καζάνι της αμαρτίας
Αμαρτωλή πόλη, άγγελοι και διάβολοι
Πριν την ανατολή εδώ αλλάζουνε οι ρόλοι
Τα μάτια τους θα δούνε το τέλος της προφητείας
Όταν θα τιναχτεί το καζάνι της αμαρτίας

[Verse 1: Τζαμάλ]
Γενιά της μπίζνας, χέρι με χέρι κι ας είσ' αρτίστας
Το νου σου στο ρευστό που 'ναι το φάρμακο της πείνας
Μα και το ξιπασμένο πρόσωπο της χλίδας
Μιλάτε για μπάρες κι άρες μάρες κουκουνάρες
Μιλάμε για τον ένοχο που πιάστηκε στις σκάλες
Μιλάμε με βαριά και μεγάλα rap για άντρες
Αληθινά παλεύουμε, τρεις φόρες αγαπάμε
Εύκολα μαλώνουμε και μία ξεσπάμε
Λένε πως αν το ονειρευτείς τότε μπορείς να το κάνεις
Το πιο όμορφο τους άλλοθι μέχρις ότου πεθάνεις
Προσπαθώ κι εγώ για τις ψεύτικες ανάγκες μου
Με βάλανε στο κάδρο τους, κάρφωσαν τις παλάμες μου
Άνθρωποι ξενιτεύονται μόνο με μια κατάρα
Ποτέ να μη γνώριζανε μάνα σαν την Ελλάδα
Έχω νύχτες δει μεγάλους άντρες να κλαίνε
Τη μέρα δεν το λένε, ακούς ξένε;
Ακούσαμε τόσο πολλά, ξεχάσαμε ποιοι φταίνε
Τώρα μετά το έγκλημα τις αποδείξεις καίνε
Χαζεύουμε κι εμείς σαν υπνωτισμένοι
Σαν πυγμάχοι ζαλισμένοι που ψυχή δεν τους μένει
Και μη μου λες είμαστε λίγοι
Εσένα που η άκρη σου χαίρετε όταν σε σμίγει
Γιατί σε κλέβει ρε βλάκα στο ζύγι
Χιλιάδες πουλιά, όχι αποδημητικά
Μεγαλωμένα εδώ, ντόπια Ελληνικά
Έχουν μια γλύκα παραπάνω τα δικά σας λεφτά
ΤΖΜΛ, το ξέρει η πλατεία
ΤΖΜΛ, γαμιέται η αστυνομία

[Verse 2: Μικρός Κλέφτης]
Ανάμεσα απ' Αγίους και δαίμονες, δεισιδαίμονες
Μ' ιδέες έμμονες, μόνος στη δύση απέμεινες
Πρόβατο απολωλό αν γυρνάς κομμάτια, ρε μαλάκα
Μες στη χώρα των αμαρτωλών
Το 'γραφα δίχως να σκέφτομαι
Πολλές φορές πετάμε αλλά μαθαίνουμε όταν πέφτουμε
Πετάς για αλλού, θέλεις να δεις πόσο μετράς κι αλλού;
Τσάκαλε, πρόσεχε τι είπαμε, φίλου φωνή, όχι δάσκαλου
Οι φιλίες, οι έχθρες, οι αιτίες μας
Η ζωή μας γλυκιά σαν τις αμαρτίες μας
Γιατί ο ντόρος κρύβει κάτι φτηνό
Το 'δα από σπόρος, στήνεται αληθινό
Τι ρε; πάνε γαμήσου
Πιο εκεί που 'ναι κι δικοί σου
Τρελός είναι αυτός που διαφωνεί στη λογική σου
Ακόμα, για εμάς είναι αγώνας
Χαμογελάμε στραβά στον αιώνα της εικόνας
Αμφισβητώ την αντίληψη που 'χει το μάτι τους
Εδώ μικρομεσσαίοι ακόμα ψάχνουνε την άκρη τους
Δε μ' εκπλήσσει που η κρίση αποδεικνύει πως οι φτωχοί είναι στην ψυχή πιο κροίσοι
Σ' είπανε ελεύθερο ε; ε; ποιος ό,τι θέλει κάνει;
Κοίτα στα μάτια την πιο οπλισμένη κάννη
Γυρνάω στα στόματα σαν ελληνικό ντουμάνι
Κι ό,τι αγαπώ έχω σαν το Θερμαϊκό, λιμάνι

[Verse 3: Ζήνων]
Ναι, έξω στο όμορφο σκοτάδι να πάρω τις ανάσες μου
Ό,τι μου ανήκει, να το πάρω
Τις αμαρτίες ξέπλυνα με το αίμα μου
Ό,τι έζησα, έκανα, μαρτυρά το βλέμμα μου
Βαλκάνια κόλαση, το σκηνικό εν πολέμω
Τώρα που χάθηκε η βιτρίνα τι θα κάνεις;
Ελλάδα ανάμνηση, έχουμε πόλεμο
Κι εσύ μπροστά σ' ένα γυαλί τ' απολαμβάνεις
Κόλλα και ξανακόλλα με τ' αδέρφια
Μυαλό δεν έβαλα, μητέρα, έχω ντέρτια
Με θυμάμαι δώσε-πάρε, πάρε-δώσε για να ζήσω
Ό,τι χτίζω, το γκρεμίζω και ξανά πάλι αρχίζω
Λέρα πάει να πει εθισμός στην αλητεία
"Στην τρέλα Ζη", μου είπανε, "βάλε μία τελεία"
Στο τμήμα 2 με τράβηξαν, τα ήπια στην πλατεία
Σεκεμέ καντάρ τη λέει η αστυνομία
Κάτι αξίζω, θα το πει η ιστορία
Έκλεψα τη παράσταση, με χρέωσαν ληστεία
Από σπόρος στο παιχνίδι, πάντα μέσα στον αγώνα
Συμπεριφορά ηγέτη, Diego Armando Maradona

[Chorus: Τζαμάλ]
Αμαρτωλή πόλη, άγγελοι και διάβολοι
Πριν την ανατολή εδώ αλλάζουνε οι ρόλοι
Τα μάτια τους θα δούνε το τέλος της προφητείας
Όταν θα τιναχτεί το καζάνι της αμαρτίας
Αμαρτωλή πόλη, άγγελοι και διάβολοι
Πριν την ανατολή εδώ αλλάζουνε οι ρόλοι
Τα μάτια τους θα δούνε το τέλος της προφητείας
Όταν θα τιναχτεί το καζάνι της αμαρτίας