Síðasti örninn

[Bubbi Morthens]

Hann situr við gluggann gamall maður
Gengið dagur hefur tímans til
Um hug hans flæðir fljót af orðum
Sem finna ekki skáldið sitt

Í hrauninu svipir hins liðna líða
Látnir vinir stoppa um stund
Og augu hans virðast vakna til lífsins
Þegar vofurnar hverfa á hans fund

Um Herdísarvíkina vængstífður situr
Völdum rúinn einn og sér
Í Herdísarvík heyrist vængjaþytur
Vængjaþytur þegar skyggja fer

Hann rifjar upp marga sæta sigra
Er sigldi hann í víking með vopnin brýn
Þau vopn sem stolt hans voru og prýði
Virðast löngu grafin og týnd
Og nóttin hún líður við lestur hugans
Leiðin til hjartans er beiskjulaus
Í myrkri hann situr og syrgir ekkert
Því sjálfur leiðina hann kaus

Um Herdísarvíkina vængstífður situr
Völdum rúinn einn og sér
Í Herdísarvík heyrist vængjaþytur
Vængjaþytur þegar skyggja fer

Nýr dagur fellur úr fangi himins
Í fjallagili fá skuggar skjól
Hann situr við gluggann gamall maður
Með gæfunnar brotið hjól

Um Herdísarvíkina vængstífður situr
Vöndum rúinn einn og sér
Í Herdísarvík heyrist vængjaþytur
Vængjaþytur þegar skyggja fer