Rozbite szkła

[Zwrotka 1]
Może należało żyć jak co drugi tutaj dureń
Teraz w skórę trochę tuszu, może w końcu coś poczuję
Jak ukujesz, czarna plama w szarym tłumie
Udaję, że umiem się odnaleźć tam gdzie ludzie
W chuj tego nie lubię, ten krawat na koszulę
To Ciebie definiuje zanim uliżesz fryzurę
I lądujesz na klubie, koszula obrzygana po przepychance z żulem
Z góry ustalony schemat, prosty tok myślenia
I durne wierzenia w rzeczy, których nie ma
Kręcą Cię suki i melanż
Chcę prozą napisany sukces, zamiast gdybania o celach

[Refren]
Dlatego cierpię tak przez mój pusty wzrok
Gubię percepcję na to co chce dać los
Szkła kontaktowe, rozbijane na proch
Uciekam w miejsce, gdzie obejmie mnie noc

[Zwrotka 2]
Może nie jestem zbyt przystojny
Mówią mi, że jestem zbyt chudy
Ale wszyscy dookoła piorą przez mój pryzmat brudy
Mądry ten, który rzuca treść
Choć większości tu starcza blef
Pomylili z trudem stres swój
Zawsze mówili sobie, że wystarczy zwykła praca
Zabili kreatywność, na rzecz dyktowanych zasad
We mnie widzą ślepca, a ten ślepiec im wybacza
Bo nie widzi już powodu, by ze ślepcami się bratać

[Refren]
Dlatego cierpię tak przez mój pusty wzrok
Gubię percepcję na to co chce dać los
Szkła kontaktowe, rozbijane na proch
Uciekam w miejsce, gdzie obejmie mnie noc
Dlatego cierpię tak przez mój pusty wzrok
Gubię percepcję na to co chce dać los mi
(Co chcę mi dać?)
Rozbite szkło
(Co chcę mi dać?)
Rozbite szkło
(Co chcę mi dać?)
Rozbite szkło...