Queens

[Verse 1]
Μας μεγάλωσε ο δρόμος, αγόρι μου, στη γύρα από τα 15 μας
Ύπνος εδώ δε μας παίρνει κι αέρας φυσάει για να σκίσει τις τέντες μας
Δε μοιρολατρώ γενικότερα, θα μπορούσε και να είναι χειρότερα
Τη βγάλαμε με τις πατέντες, ευτυχώς που μετράνε οι κουβέντες μας
Δύο ζωές, δύο αδερφές, δύο CD κι ένα solo
Ένας εαυτός μέσα στο σπίτι, καλός γενικώς, κι άλλος ένας στον δρόμο
Είχα βρομίσει τα πλάνα μου, τι να 'λεγα τότε στη μάνα μου;
Ό,τι έβλεπα από τους μεγάλους, σκότωνα εμένα να σώσω τους άλλους
Δεν πιστεύανε πως θα πετύχαινα, στοιχηματίζαν ότι θα τα 'παιζα
Τώρα έλα, μάνα, να πας κομμωτήριο, σηκώνω λεφτά απο την τράπεζα
Δε σου φταίει κανείς που είσαι άμπαλος, γενικά λένε πως είμαι σπάταλος
Όσοι φυγαν τους πήρε ένας άγγελος, όσοι μείναν τους πνίγει ένας φάκελος
Αν φύγω, θα πάω στο Οντάριο εκεί θα πουλήσω τον στίχο 50.000 ευρώ το γραμμάριο
Πόσο αξίζει το ευρώ σε δολλάριο;
Ο Dolos ροκάρει στο νέο του στούντιο: Μπίτια, ξενύχτια και synths
Κι εγώ εκπροσωπώ Περιστέρι στον δρόμο έτσι όπως οι Mobb το Queens

[Chorus]
Σαν δολοφόνος που κρύβει το πτώμα γυρνάω χωρίς ίχνη ν' αφήσω
Έκρυψα δύο ζωές σ' ένα σώμα για να μην τους στεναχωρήσω
Τώρα που κόβω και ράβω, τώρα θα πούνε ένα «μπράβο»
Τώρα θα με καταλάβεις, τώρα θα σε καταλάβω

[Verse 2]
Τσιγάρο βαρύ στα πνευμόνια μου, το stuff μέσα στα παντελόνια μου
Το πρώτο μπουκέτο στον δρόμο θυμάμαι, ακόμα πονάν τα σαγόνια μου
Λίγα πράγματα μες στην καρδιά μου, χρόνια παλιά χελιδόνια μου
Αυτό θα το λέω στα παιδιά μου κι αυτά θα το λένε στα εγγόνια μου
Ο χρόνος ψυχρός καταπέλτης, όποιος λέει πολλά είναι ψεύτης
Ο δρόμος δακρύζει όταν πέφτεις, ο κόσμος σκληρός αποδέκτης
Αν το ραπ είναι η βρόμα της τέχνης, κερδίζει ο καλύτερος παίκτης
Άμα πετύχω τι δίνετε; Αν αποτύχω τι γίνεται;
O Dolos ταιριάζει στον Δαίδαλο κι εγώ λίγο μοιάζω στον Ίκαρο
Κι αν αυτό το μπουρδέλο είν' απέραντο, θα με πάρει μαζί του στην Ήπειρο
Ψηλέ, πώς περνάνε τα χρόνια; Δεν την κάνουμε για Καλιφόρνια;
Κι άμα βγάλουμε φράγκα απ' τον δίσκο, ταξιδεύουμε για Σαν Φρανσίσκο
Κάτω από το Λυκαβηττό, είμαι έρωτας σκάρτος, φωτιά σαν ειδύλλιο
Κουβαλάω τη βρομιά της Αθήνας στον ήχο, αυτό θα το κόψω βινύλιο
Μη μου λες θα το κάνεις κειμήλιο, πες μου χρόνια πολλά τον Απρίλιο
Σαν Αιγύπτιοι αγρότες στον Νείλο να ξαπλώνουμε κάτω από τον Ήλιο

[Chorus]
Σαν δολοφόνος που κρύβει το πτώμα γυρνάω χωρίς ίχνη ν' αφήσω
Έκρυψα δύο ζωές σ' ένα σώμα για να μην τους στεναχωρήσω
Τώρα που κόβω και ράβω, τώρα θα πούνε ένα «μπράβο»
Τώρα θα με καταλάβεις, τώρα θα σε καταλάβω