Φωλιές (Folies)

[Chorus: Buzz]
Εγώ λάτρεψα αυτά που δε φέγγουνε
Είδα δίπλα μου ανθρώπους να φεύγουνε
Όπως φθείρει το κύμα τις βάρκες μας
Έτσι άλλαζαν οι σχέσεις κι οι ανάγκες μας
Πόσοι στ' αλήθεια το ζήσαμε και πόσοι στ' αλήθεια πεθάναμε;
Πόσο άξιζαν οι αναστεναγμοί μας αυτοί κι όλες οι υποχωρήσεις που κάναμε;

[Verse 1: Buzz]
Είδα άνθρωπος να φεύγουνε πριν το τέλος της μέρας
Οι βραδιές που το ζούσαμε γίναν πληγές και τις σκόνες τις φύσηξε ο αέρας, θυμάσαι;
Και την ψάχναμε όσο τη μαθαίναμε, η ζωή όλο άλλαζε γεύση
Πόσοι μείναν εδώ όταν φύγαν τα ξίδια, τα ναρκωτικά από τη μέση;
Τώρα κάνεις στο τιμόνι μας, κάποιες μέρες καλύτερα μόνοι μας
Το crew να καλύπτει τον ίσκιο μου κι ο Zoro να στηρίζει τον δίσκο μου
Κι εσύ αγάπησες τη μοναξιά της σιωπής και δεν παίρνει κανείς το σεντόνι σου
Κι έφυγες γρήγορα και βιαστικά γιατί νιώθεις καλύτερα μόνη σου
Κάποια πράγματα δεν τα ξεχάσαμε, τριγυρίζω στα μέρη που αράζαμε
Οι φωνές των παιδιών και τα χρόνια μας, οι φωλιές των πουλιών στα μπαλκόνια μας
Θυμάμαι να πίνεις τον Βόσπορο - ένα σώμα από ασβέστιο και φώσφορο
Θετικός όπου έδαφος πρόσφορο, αγαπούσες πολύ το ποδόσφαιρο
Πέρασαν φεγγάρια πολλά κι ίσως να απομακρυνθήκαμε, φίλε
Μα τα φεγγάρια δε σβήνουν απλά κι οι φιλίες δε χάνονται, έτσι δεν είναι;
Αν κάτι μας πήγε μπροστά είναι ο σεβασμός, ο λυγμός και το ήθος μας
Η πλατεία που στήθηκε ο μύθος μας, γειτονιές που ταξίδεψε ο στίχος μας

[Chorus: Buzz]
Εγώ λάτρεψα αυτά που δε φέγγουνε
Είδα δίπλα μου ανθρώπους να φεύγουνε
Όπως φθείρει το κύμα τις βάρκες μας
Έτσι άλλαζαν οι σχέσεις κι οι ανάγκες μας
Πόσοι στ' αλήθεια το ζήσαμε και πόσοι στ' αλήθεια πεθάναμε;
Πόσο άξιζαν οι αναστεναγμοί μας αυτοί κι όλες οι υποχωρήσεις που κάναμε;

[Verse 2: Zoro]
Εγώ λάτρεψα φίλους αόρατους, κουβαλάω μέσα μου τα δώρα τους
Στην ανάγκη ήταν πάντα εκεί γιατί γούσταραν να 'ναι, δε χάναν την ώρα τους
Τις φορές που με παίρνει από κάτω λέγαν «Άνοιξε, είμαι από κάτω»
Κι ό,τι πιο παλαβό μου στο μυαλό μου ερχότανε, ξέρω θα μου 'λεγαν «Κάν' το»
Δε με νοιάζει και πολύ το πού έφτασες, σήμερα πες μου από πού ξεκίνησες
Μη μου λες για όσα δύσκολα ξέχασες, πήγαινε βρες μόνο αυτούς που πεθύμησες
Μη μου λες για τις επιτυχίες σου, σήμερα μίλα μου για τις θυσίες σου
Και μου λείπουνε οι αγκαλιές οι σφιχτές και οι πιο ζωηρές χειραψίες σου
Πριν να φύγω για πάντα ακούω εμένα και μένω για λίγο ακίνητος
Πριν σου πω όσα μέσα μου έχω καιρό πάντα μένω για λίγο αμίλητος
Και τα βλέμματα δεν τα τραβάω, θέλω πια να περνάω απαρατήρητος
Φεύγω πριν σταματήσει η καρδιά να χτυπάει δυνατά και νιώσω ανεπιθύμητος
Εδώ βράζει το αίμα και παίζει συναίσθημα, λογική έχουν μόνο οι ουδέτεροι
Χίλιες αλήθειες μαζί δε νικάν ένα ψέμα κι ερχόμαστε δεύτεροι
Δε ρωτάμε το πόσο σωστοί, τώρα ρωτάμε το πόσο ελεύθεροι
Και με ξέρεις, είμαι εγωιστής, για να έρθω θέλω πρόσκληση ιδιαίτερη

[Chorus: Buzz]
Εγώ λάτρεψα αυτά που δε φέγγουνε
Είδα δίπλα μου ανθρώπους να φεύγουνε
Όπως φθείρει το κύμα τις βάρκες μας
Έτσι άλλαζαν οι σχέσεις κι οι ανάγκες μας
Πόσοι στ' αλήθεια το ζήσαμε και πόσοι στ' αλήθεια πεθάναμε;
Πόσο άξιζαν οι αναστεναγμοί μας αυτοί κι όλες οι υποχωρήσεις που κάναμε;