Χειροβομβίδες (Xeirovomvides)

[Verse 1]
Δεν πιστεύω στο κράτος δικαίου, κοιτάζω τον κόσμο από τις βάθρες του Αιγαίου
Ένας Ήλιος καυτός θα μου κάνει παρέα μέσα στη σπηλιά του Νηρέα
Κάνω μάγια τρελά σαν σαμάνος, μα μπροστά στο θηρίο είμαι νάνος
Αγαπιέμαι πολύ όταν δίνω φωνή και το φτύνω σαν Αμερικανός
Πόσο αξίζω στον κόσμο των άλλων; Επιστροφή στο αστικό περιβάλλον
Μάλλον δείχνω έναν ζήλο υπερβάλλον, είμαι μικρός γι' αυτόν τον κόσμο τον μεγάλο
Η επιβίωση εδώ είναι αγώνας όταν πέφτει βαρύς ο χειμώνας
Αλλά απόψε οι πηγές είναι λάδι, απόψε παντρεύεται ο Ποσειδώνας
Ένας φίλος μου είπε θα πέσουμε πρώτοι νεκροί μες στο χάος του πλήθους
Εγώ είμαι τρελός με τους στίχους κι εκείνος είναι αγωνιστής απ' τους λίγους
Εγώ μεγαλώνω σαν να 'μαι παιδί, μιά φωνή που ζυμώνεται ακόμα
Γουστάρω το ραπ απ' την ανατολή με εξαιρέσεις που δίνουνε χρώμα
Κάτι μέρες η ζωή έχει οίστρο, κάτι νύχτες στριμμένη βαριά και κακίστρω
Γυρνά το κεφάλι της ένα λεπτό, με κοιτά με το χέρι στο κλείστρο
Στα καλά της φοράει ιδρωμένα λινά, ταξιδεύει στον κόσμο της ντίσκο
Της δίνω ένα tip για το πού θα τη βρίσκω, μου δίνει μιά ευχή για τον δίσκο

[Chorus]
Οι ζωές μας σε δύο λωρίδες
Οι φωνές μας σαν χειροβομβίδες
Ή μοιράζεις σωστά τις μερίδες
Ή μας γράφουν οι εφημερίδες

[Chorus]
Οι ζωές μας σε δύο λωρίδες
Οι φωνές μας σαν χειροβομβίδες
Ή μοιράζεις σωστά τις μερίδες
Ή μας γράφουν οι εφημερίδες

[Verse 2]
Η πόλη μου Αθήνα, μετράμε τ' αστέρια, ανθίζουμε σαν φυλλοβόλα
Μας δίνουν τα σπέκια, κρατάμε τα στέκια, ραπάρουμε σαν πολυβόλα
Φυλάμε τα νότα σου, homie, εμείς δεν πεθαίνουμε ακόμη
Ό,τι αγάπησα είχε μυαλό κοφτερό, κουβαλούσε μια ελεύθερη γνώμη
Περιστέρι εδώ, κράτος εν κράτει, πιστεύω στη φιλοσοφία του Γκάντι
Κι αν στα αλήθεια θα ευχόμουνα κάτι είναι να αφήσω μιά δισκογραφία στην πλάτη
Μίλησέ μου για σχέδια, πλάνα μεγάλα χωρίς νταλαβέρια με ορμή
Πάμε βόλτα στην Πλάκα να δούμε τ' αστέρια, να πιούμε καφέ στο Τζαμί
Από την Καραγιώργη Σερβίας που καίγεται η πόλη Δεκέμβριος μήνας
Εκεί που ανασαίνει η καρδιά της Αθήνας, εκεί που χτυπάει ο πυρήνας
Σιχαίνομαι τους βολεμένους, γουστάρω τους εξεγερμένους
Να κατέβουμε την Πρωτογένους, να χαζεύω τους ερωτευμένος
Είδες το θράσος του κράτους ένα απόγευμα στην Ιπποκράτους
Εκεί που οι μπάτσοι σε πυροβολούν σαν να ήταν τα πάντα δικά τους
Αν πούνε μια μέρα να έρθουν για 'μας μες στα πιο καυτά μας λημέρια
Ο στίχος σαν χειροβομβίδα, έχουν ένα λεπτό πριν μου σκάσει στα χέρια

[Chorus]
Οι ζωές μας σε δύο λωρίδες
Οι φωνές μας σαν χειροβομβίδες
Ή μοιράζεις σωστά τις μερίδες
Ή μας γράφουν οι εφημερίδες

[Chorus]
Οι ζωές μας σε δύο λωρίδες
Οι φωνές μας σαν χειροβομβίδες
Ή μοιράζεις σωστά τις μερίδες
Ή μας γράφουν οι εφημερίδες