PSEMA

[Verse]
Βρίσκω ένα τρόπο ν' ανακτήσω τα χαμένα
Θέλω ένα τσιγάρο, λίγη ζέστη μες στο αίμα
Είναι τα σημάδια που καλύβουνε το δέρμα
Πάντα να φωνάζω μα μάτια μου θλιμμένα
Ξέρω από κρύο, το ‘χω νιώσει στο πετσί μου
Ποτέ μου δε ζητούσα να θυμούνται φωνή μου
Έχασα το νόημα και βρήκα τη ζωή μου
Νιώθω πιο πολλά όταν τα νιώθουνε μαζί μου
Θέλω ένα σπίτι, να το πάρω στη μαμά μου
Άφησε εκείνη για να βρω τα όνειρά μου
Ό,τι κι αν σου έλεγα, πονούσε η καρδιά μου
Μόνο ένα «συγγνώμη» και να σ’ είχα εδώ κοντά μου
Κι έκοψα τα πάντα, πλέον δεν είναι ζάντα
Κάψανε τα πάντα, έπαιρναν μαύρη ανάσα
Είμαι με το Μήτσο και τον Mind, γράφω ρίμες
Ποτέ μου δεν με νοιάζανε τι λέγανε οι φήμες
Είσαι πιο διπρόσωπος από αυτούς που είδες
Με πέταξαν στα αγκάθια μα τα είπανε αγκίδες
Έκοψα τα πάντα, πλέον περπατάω νήμφα
Βλέπω καθαρά, ακούω ήχους μες στη νύχτα
Όσο πλησιάζω, τους τρομάζω με τα νύχια
Θέλω λίγη χαρά μες τη ζωή μα μόνο πίκρα
Κύριε δικαστά, το 'χουμε κάνει για την τέχνη
Τα ‘δα σ’ έναν τοίχο, ήταν όλα για την τέχνη
Έδωσες το χρώμα σου, σε είπαν καλλιτέχνη
Είναι τόσο σίγουρος, μα από μέσα ζέχνει
Είμαστε όλες πλέον μας οχιές και αλεπούδες
Όλες μας μισήσατε, πετάμε με τις σκούπες
Πέθανε κι αυτή και μείναν μόνο οι πλεξούδες
Κράτησα σφιχτά να τα θυμάμαι όσα
Και μου ζητάν κομμάτια, είναι φυσικό
Δε θέλουμε τον έρωτα, μόνο ρευστό
Κοιτάζω στον ορίζοντα μήπως χαθώ
Αν γκρεμιστούνε όλα, εγώ θα 'μαι εδώ
Κι όλο προχωράω, λες έχω αλλάξει
Λίγο κόκκινο κι όλα ‘ναι εντάξει
Τέλειωσαν τα λόγια, θα τα κάνω πράξη
Πάω στη γιαγιά μου για να μην ξεχάσει
Είναι η ζωή μου, σε θέλω εδώ μαζί μου
Την παίρνω την τιμή μου, χάνω την ορμή μου
Βασίζομαι για χρόνια τώρα πάνω στην οργή
Άμα δεν τους αρέσει, δεν προσφέρω τη ζωή μου
Ξέρω τι θα πει να χάνω ό,τι μου ανήκει
Άκουσα φωνές απ’ το στενό, θα είναι λύκοι
Ό,τι και να μου είπανε, τ' αφήνω, είναι λίγοι
Θέλω ένα τσιγάρο να πιστέψουμε
Θέλω έναν καφέ και ν’ αγναντέψουμε
Τη θέα από τα κάστρα φτύνω το κουπλέ
Τι θα ήσουνα. για πες μου. χωρίς τα κονέ
Βγάζει απ' το παντελόνι της ζώνη ζεβρέ