Παπάφειο (Papafeio)

[Verse 1]
Ποιανού ο λόγος έχει τη βαρύτητά μου;
Λυγίζει το στυλό πριν το ακούσουν τα αυτιά μου
Περάσανε τα χρόνια μου και βγήκαν πόσοι;
Ο Θεός να δώσει να βγουν άλλοι τόσοι
Μεγαλώνουν οι μικροί με τόση πληροφορία
Γλυκά μπερδεμένη εφηβεία
Αθωότητα κρυμμένη σε ματιές κοφτερές
Κοκκάλινα γάντια και μαχαιριές
Ψήνουνε κρέατα, μιλάνε για ραπ
Ψέματα στις γκόμενές τους και λεφτά στον ΟΠΑΠ
Κυνηγάνε μόνιμα, ψάχνουνε το νόημα
Αγαπάν τον τόπο που τους κλέβει τα αυτονόητα
Η ενηλικίωση πιστεύαμε θα 'ναι ταξίδι
Όλα θα τα 'χεις λυμένα ήδη
Ζευγάρια τον Σεπτέμβριο, θερινά σινεμά
Πόκα με δραχμές και θέρετρα εξοχικά
Μα 'χω τα μάτια του παππού μου και φοβάμαι
Μην καταλήξω το καθίκι που θυμάμαι
Το σόι δεν το διαλέγεις
Την οικογένεια με την αγάπη, μην τα μπερδεύεις
Γυρνάω στο κλουβί μου μετά το κυνήγι
Για να ξυπνήσω μονάχος σαν το αγρίμι
Κι όσο με ρωτάνε αυτά που λέω ποιοι τα ζούνε
Παιδιά στο Παπάφειο στη διαπασών μ' ακούνε

[Chorus]
Τον στίχο τραγουδάν εκκατομύρια
Γιατί μιλάει για γωνίες και μαρτύρια
Μ' ακούνε σε πάρκα και γυμναστήρια
Μου στέλνουνε φωτό μέσα από τ' αναμορφωτήρια
Φέρε μου τον ένοχο, έχω να του πω
Ποιος βαράει το τύμπανο σ' αυτόν τον χορό
Βασικές ανάγκες με βασικό μισθό
Γεννιόμαστε κόντρα στο προγνωστικό

[Verse 2]
Κοιμήθηκες στ' αμάξι έξω απ' το κρατητήριο
Σε βρήκαν να χαμογελάς το πρωί
Ακόμα περιμένω χαρτί για το δικαστήριο
Αλλά πες μου, πόσο καλή ήταν η εκδρομή;
Έλα στην κουζίνα μου όταν μαγειρεύω
Γύρνα μου πλάτη να σε χαζεύω
Πιάσε το χέρι μου και βάλ' το, ναι, ακριβώς εκεί
Να μας ακούσουν οι διπλανοί
Έτσι αντιλαμβάνομαι τον έρωτα
Τι και αν του έκλεισα την πόρτα μου υπέροχα
Λάμπει απο χιλιόμετρα, μοιάζει ρουμπίνι
Σε κοιτάει και επιτόπου σ' αφήνει
Με φόντο τον Βεζούβιο χαζεύει τη θέα
Μα ήμουν Άραβας κι εκείνη Εβραία
Ίσως όταν φύγω αφήσω μόνο το ραπ πίσω
Ίσως σ' ένα μαιυτήριο δακρύσω
Ίσως τον κρατήσω, αφού τη φιλήσω
Προσέχοντας να μην τον ξυπνήσω

[Chorus]
Τον στίχο τραγουδάν εκκατομύρια
Γιατί μιλάει για γωνίες και μαρτύρια
Μ' ακούνε σε πάρκα και γυμναστήρια
Μου στέλνουνε φωτό μέσα από τ' αναμορφωτήρια
Φέρε μου τον ένοχο, έχω να του πω
Ποιος βαράει το τύμπανο σ' αυτόν τον χορό
Βασικές ανάγκες με βασικό μισθό
Γεννιόμαστε κόντρα στο προγνωστικό

[Verse 3]
Ματωμένα κοντομάνικα απ' το γήπεδο
Κάτω-κάτω στην ντουλάπα μου για ενθύμιο
Όσο τον κόσμο μας τον έβλεπα επίπεδο
Έδινα τα πάντα σ' έναν έρωτα εφήμερο
Μου λέν «Είσαι ο τελευταίος ποιητής»
Λέω «Δώσε στα παιδιά μιά ευκαιρία να δεις»
Θα τραγουδάνε τα ρεφρέν τους χιλιάδες κόσμου
Απ' το Περιστέρι ως τα πάρκα του Ευόσμου