Ομίχλη (Omixli)

[Verse]
Ανοιγώντας τα μάτια μου αντικρίζω συντρίμμια
Φοβισμένα σκισμένα πρόσωπα και θλιμμένα αγρίμια
Ρωτάω τι γίνεται
Μου λέν' μία απο τα ίδια
Η Ελλάδα αργοπεθαίνει και τρέφεται στα σκουπίδια
Η νεολαία κοιμήθηκε
Η αλήθεια νικήθηκε
Σε κάποιο τοίχο γράψανε «Ακόμα κι ο Θέος φοβήθηκε»
Δεν τίθεται θέμα αλλαγής της νοοτροπίας
Το αποδεικνύει η επανάληψη της ιστορίας
Εγώ τους λέω
«αρνούμαι, δε βασίζομαι στο "θα δούμε"»
Είμαστε πάρα πολλοί και έχουμε δύναμη για να ακουστούμε
Δεν είσαι το αμάξι σου, ρε
Ούτε η δουλειά σου
Ούτε το πορτοφόλι σου, ούτε τα γαμημένα σου λεφτά σου
Δεν είσαι η βιτρίνα σου όχι! Ούτε η ομορφιά σου
Είσαι αυτό που κουβαλάς στη φυλακισμένη καρδιά σου
Ελευθερώσου, κάπως σπάσε τα δέσμα σου
Βγαίνοντας απ' το σπίτι πάρε μαζί σου την ανθρωπιά σου
Την αξειοπρέπειά, σου μη μετρας υλικά
Αφήστε τα παιδιά να 'ναι παιδιά, ετών 17
Γυρνάνε στα χαμένα αναζητάν' την κλαμουριά
Συμβουλές σε περιοδικά τέρμα σεξιστικά
Κοριτσάκια ανορεκτικά με τη μύτη ψηλά
Ψάχνουν πλούσιο γαμιά να τους κερνάει τα ποτά
Βγαίνουν σαν ξέκολα έξω και το παίζουνε και snow
Στο Facebook στήνονται, τους κάνουν like και λέν' κι «ευχαριστώ»
Αυτά είναι τα νέα μας, κι αυτή η κοινωνία μας
Μηδέν παιδία πρεσβέυουνε τα σχολεία μας
Πενευόμαστε για την πλούσια ιστορία μας
Μα στο παρόν λευκές σελίδες έχουν τα βιβλία μας

[Chorus]
Παντού ομίχλη...
Τώρα τίποτα δε βλέπεις
Ορατότητα μηδέν
Και είναι θολός ο καθρέφτης
Μαθαίνεις να σηκώνεσαι
Όταν μαθαίνεις να πέφτεις
Σήκω βγές απ' την ομίχλη, τι περιμένεις;

Παντού ομίχλη...
Τώρα τίποτα δε βλέπεις
Ορατότητα μηδέν
Και είναι θολός ο καθρέφτης
Μαθαίνεις να σηκώνεσαι
Όταν μαθαίνεις να πέφτεις
Σήκω βγές απ' την ομίχλη, τι περιμένεις;

[Verse 2]
Είπα «Σπουδάστε όλοι, πάρτε όλοι ένα χαρτί»
Ποντάροντας σε μία καλύτερη ποιοτικά ζωή
Τώρα σου λέν' «Μην κάνεις όνειρα, γιατί χρωστάς κι εσύ»
Ένας μπάσταρδος σου λέει «Τα φάγαμε όλοι μαζί»
Νεόλληνα, ξέρω, πλέον σε ενοχλούν πολλοί
Τα ζώα στη βουλή που τα φήφισες εσύ
Αν όχι εσύ, τότε οι γονοί σου
Άν όχι αυτοί, τότε ποιοι;
Θυμίζει σκύλο που τρώει την ούρα του στην τελική
Ευθεία ωμή πραγματικότητα, ωμή βία
Κάνε κατι για 'σένα να 'χει αξία και ουσία
Προσπαθούνε να σε λυγίσουν, να 'χεις γόνατα γερά
Γερό στομάχι, ό,τι σιχαίνεσαι πάντα να προσπερνάς
Και καρδιά, μεγάλη καρδιά ώστε να αγαπά
Το φωτεινό σου μέλλον μη σ' το κάνουν σκιά
Θέλει προσπάθεια και κόπο
Υδρώτα, ψυχή και σώμα, θέλει ψάξιμο κι αγώνα
Το μαυλό μην πέσει σε κώμα
Ρώτα, σκέψου, μάθε, γίνε αντάρτης
Ίνεις αντάρτης γιατί ελλάδα πάλι τρώει τα παιδιά της
Γιατί και ο φίλος μου έγινε μετανάστης κι ελπίζω να μη βιώνει τον ρατσισμό σαν εργάτης
Χρειαζόμαστε μυαλά, πολλά μυαλά, ανοιχτά να σπάνε τις προκαταλήψεις, όχι τις καταλήψεις
Αλλά, να δούν το πρόβλημα ουσιαστικά
Ό,τι σε ενοχλεί μην το κάνεις στους άλλους
Απλά, όχι αδικαιολόγητη βία από την αστυνομία
Είναι άλλο η δουλειά άλλο τα απωθημένα, θηρία
Σκέψου το πριν ξανασηκώσεις το γκλοπ σου, κόπανε
Το μίσος γενάει μίσος
Ρε ζώον, δε σου το 'πανε;

[Chorus]
Παντού ομίχλη...
Τώρα τίποτα δε βλέπεις
Ορατότητα μηδέν
Και είναι θολός ο καθρέφτης
Μαθαίνεις να σηκώνεσαι
Όταν μαθαίνεις να πέφτεις
Σήκω βγές απ' την ομίχλη, τι περιμένεις;

Παντού ομίχλη...
Τώρα τίποτα δε βλέπεις
Ορατότητα μηδέν
Και είναι θολός ο καθρέφτης
Μαθαίνεις να σηκώνεσαι
Όταν μαθαίνεις να πέφτεις
Σήκω βγές απ' την ομίχλη, τι περιμένεις;