Η Αλήθεια Πονάει (I Alitheia Ponaei)

[Verse 1: 12ος Πίθηκος]
Με λένε Άκη και γράφω με μεράκι
Έχω καρδιά γίγαντα, δεν είμαι ανθρωπάκι
Γι' αυτό πρόσεχε λιγάκι το πως θα μου φερθείς
Γιατί αν με πληγώσεις σίγουρα θα πληγωθείς
Εκτός κι αν είσαι ειλικρινής
Και πίσω απ' το δάκτυλο σου δεν ψάχνεις να κρυφτείς
Τι, ρε; Αν έχεις κάτι να μου πεις
Τότε κοίτα με στα μάτια και πες το μου να χαρείς
Κι αν με πονέσεις να μη στεναχωρηθείς
Άλλο να λες αλήθεια κι άλλο να 'σαι ασεβής
Η αλήθεια πονάει, χτυπάει βαθιά και θα το δεις
Αν είσ' εντάξυ με τον εαυτό σου, θα τη δεχτείς
Αν έχεις μάθει μες στο ψέμα σου να ζεις
Λυπάμαι γιατί κάποια μέρα θα με θυμηθείς
Και θα 'ναι αργά, και δε θα ξέ'ς που να κρυφτείς
Τα δύσκολα βράδια που δεν μπορείς να κοιμηθείς
Γιατί άπλωσα το χέρι μου για ό,τι χρειαστεί
Και συ το δάγκωσες αχάριστο σκυλί
Και από τότε κουβαλάω τη πληγή
Για να θυμάμαι απλά τι 'μαι εγώ, και τι σκατά είσαι 'συ
Γι' αυτό η γεύση στα χείλη μου είναι πικρή
Γι' αυτό με πιάνεις να ξεσπάω στο χαρτί
Γι' αυτό η καρδιά μου είναι βρόμικη κι αγνή
Και το δρόμο της πάντα μόνη της ψάχνει να βρει
Καθένας για την πάρτη του, ε; Για τον εαυτό του
Καθένας για το κώλο τον δικό του
Πέραν απ' το κώλο και το όμορφο πρόσωπό σου
Κοίταξε λίγο και το όμορφο μυαλό σου
Μη χαραμίζεις την ψυχή σου σαν το γατί σου
Που το χαρίζει γι' απλή ευχαρίστησή σου
Κι εσύ, αδερφέ, μη σκέφτεσαι με το πουλί σου
Αυτό που κουβαλάς στο παντελόνι είν' η τιμή σου

[Chorus: Pelina, 12ος Πίηκος]
Η αλήθεια πονά, η αλήθεια πονά
Η αλήθεια πονά, και μπορεί να σε σκοτώσει
Η αλήθεια πονά, η αλήθεια πονά
Η αλήθεια πονά, μα μπορεί να σε λυτρώσει

[Verse 2: 12ος Πίθηκος]
Με λένε Άκη, για ό,τι ζω κι ό,τι έχω κάνει
Εγώ τα βγάζω και τα φτύνω στο μελάνι
Είμ' αυτό ακριβώς που η ζωή μου μ' έχει κάνει
Το καλύτερο παιδί και το χειρότερο τσογλάνι
Για όποιον με πιάνει θα 'μαι εκεί να τους στηρίξω
Θ' αγαπήσω, μα μη με γαμήσεις θα σε τσακίσω
Μη παίρνεις τη καλοσύνη μου για αδυναμία
Υπάρχει διαφορά ανάμεσα σε πουτάνα και κυρία
Άντε πάμε πάλι, η ίδια ιστορία
Σιχάθηκα τους ανθρώπους και τους βλέπω μ' αηδία
Λίγη τσίπα ρε, πάνω σας δεν κουβαλάτε
Τι σκατά έχετε πάθει όλοι σας και δε μιλάτε;
Και τι να πείτε, ε; Μήπως μπορείτε
Στον καθρέφτη κάτι αληθινό να δείτε;
Ο ένας έχει κοπέλα και πηδάει του διπλανού
Κι η άλλη έχει αγόρι και την παίρνουνε από παντού
Άνθρωποι άρρωστοι, άνθρωποι σιχαμένοι
Όλοι θα πληρώσουνε, το κάρμα περιμένει
Χαθείτε από τα μάτια μου μπροστά να μη σας φτύσω
Δεν είν' απειλή, είν' υπόσχεση που θα κρατήσω
Είμαι κάφρος και μαλάκας και κράζω, τι θες να πω;
Όπως φερθείς θα σου φερθώ, δεν ξεχνάω μα συγχωρώ
Λυπάμαι, αυτήν τη φορά δε θα πω κάτι καλό
Sorry, δεν είμαι υπεράνω, και δε θα κρατηθώ
Θέλω να τους δω να βρίσκονται σε ραντεβού μαζί
Οι μαλάκες κι πουτάνες, η τέλεια συνταγή
Πολύ μικρός ο κόσμος, ώστε η αλήθεια να κρυφτεί
Μα είναι τόσο μεγάλος που 'ναι εύκολο να χαθεί
Δεν τη φοβάμαι την αλήθεια, τη γνωρίζω από παιδί
Είν' η μόνη που πονάει, μα είναι τόσο πιστή
Γι' αυτό τη νοιώθω και τη βγάζω πάντα στα κομμάτια μου
Και δε με παίρνει να χάσω άλλο ένα δάκρυ από τα μάτια μου

[Outro: Pelina, 12ος Πίηκος]
Η αλήθεια πονά, η αλήθεια πονά
Η αλήθεια πονά, και μπορεί να σε σκοτώσει
Η αλήθεια πονά, η αλήθεια πονά
Η αλήθεια πονά