Οικογενειακή Υπόθεση (Oikogeneiaki Ipothesi)

[Intro]
1-2
1-1-2
Απ' τον υπόγειο σταθμό
07
Έρχομαι να σου πω αυτά τα-
Νοτιανατολικά
Δε σταματά
Ε!
ΔΠΘ
Μου δείχνει το σωστό
Εκπροσωπώντας (Woah)
Την Αθήνα, αδερφό, είναι Ψυχόδραμα (Woah, woo)
[?] Ψυχόδραμα αδερφό
Ναι, ναι, ναι, ναι, ναι, ναι, ναι, ναι, ναι, ναι-ναι, ναι, ναι

[Verse]
Για κάτι φίλους που μου δείχνουν το σωστό οφείλω να τους σεβαστώ, αξίζουνε ένα μεγάλο ευχαριστώ
Και δεν ξεχνάω, δίπλα σου θα σταθώ όσο τα πόδια μου στη Γη τα πατάω, κι αφού ξέρεις
Το στόμα μου κάθε φορά που ανοίγω πού το πάω, περί τίνος πρόκειται, για τι πράγμα μιλάω
Ξέρεις, αδερφέ μου, της σιωπής τα λογία συχνά τα τιμάω
Όταν μιλάει το βλέμμα δε χρειάζεται να πω «Σ' αγαπάω»
Όταν δεν έχω λεφτά να γυρίσω σπίτι μα γυρνάω
Όταν δεν έχω πουθενά άλλου στον κόσμο να πάω
Μια κουβέντα, ένα τσιγάρο, ξεφορτώνομαι ό,τι βάρος κουβαλάω
Ξέρεις πονάω δίπλα κάθε φορά που σε χαλάω
Όταν το εγώ μου υπερεκτιμάω, ίσα που την παλεύω να στέκομαι να περπατάω
Την ίδια στιγμή που σου λέω «Κοίτα με, πετάω!»
«Κοίτα με, κοίτα με, πετάω!»
Κόκκινο πανί για 'μένα αυτοί που θέλουν να με βλέπουν ψόφιο, αυτοί που ψόφιο θέλουν να με βλέπουν
Αναμεταξύ κατεργαρεων ειλικρίνεια δεν έχουν
Τόσο πολύ θέλουν να μου μοιάσουν; Πλάκα έχουν
Κάτι χαρτογιακάδες που νομίζουν το κατέχουν
Μένε μέσα μα κάθε φορά τους βλέπω να τρέχουν
Γάμα το ραπ, εδώ δεν έχει να κάνει μ' αυτό, εδώ μιλάμε γι' αρχίδια που όσοι ξέρω κι εμπιστεύομαι τα έχουν
Οι υπόλοιποι αποδεδειγμένα απέχουν, απέχουν, μεγαλωμένοι με την οντότητα τιμής
Αν θες να μπεις θα πρέπει πρώτα να ματώσεις
Το κάτι παραπάνω που έχεις στ' αδέρφια να δώσεις
Κι αν αποδειχτεις πουτάνας παιδί και την οικογένεια προδώσεις
Να 'χεις τουλάχιστον τη λεβεντιά, να 'σαι έντιμος στις επιπτώσεις
Δεν έχεις θέση σ' αυτό αν κωλώσεις κι έχω αμέτρητες πτώσεις
Στροφές που μου 'ναι δύσκολο να θυμηθώ να σου αφηγηθώ
Έτσι κι αλλιώς με χαπάκι θα χαθώ
Με έναν μόνο σκοπό να σ' εκδικηθώ
Κι έπειτα μ' αυτό θα γίνω στουπί για να ξεχάσω όσα δεν μπορώ να θυμηθώ
Φωτιά θα βάλω στον πάγο, στη σούρα μου αλήθειες που πονάνε θα πω
Είναι κι αυτός ένας τρόπος για να εξιλεωθώ
Πόσοι από 'σάς μιλάτε πολύ μα στην πράξη κολλάτε
Πείτε μου επιτελούς τι ζόρι τραβάτε
Θέλετε βεντέτα; Ξέρετε πού να με βρείτε, τι περιμένετε; Ελάτε, ελάτε
Τα λογία αρχίζω να βαριέμαι
«Τι στο κάλο, τι στο κάλο γίνεται;», λέμε
07 δεν είναι crew μα η γενιά μας, το σήμερα, το άμεσο μέλλον κι η πρώτη φορά μας
Εικόνες, λόγια, πράξεις και φωτιές στη γειτονιά μας
Σκηνικά που στιγμάτισαν για πάντα την καρδιά μας
Ατελείωτες νύχτες κι επικυνδινη συντροφιά μας
Ψυχόδραμα είν' η οικογένειά μας
Κι αν δεν είσαι μαζί μας τότε είσαι εχθρός μας, μείνε μακριά μας
07 είναι η οικογένειά μας
Ψυχόδραμα είναι στάση ζωής κι είναι μαγκιά μας

[Outro]
07, 07 είν' η οικογένειά μας
07, πουτάνας γιοι, η οικογένειά μας
Μαλακισμένα (μαλακισμένα)
Τι μιλάνε;
Ναι
Από τον νότο με αγάπη