Κοινό Συστατικό (Koino Sistatiko)

[Verse 1: ΔΠΘ]
Ναι, ναι, ναι
Λοιπόν
Έχουμε το δικό μας κώδικα ζωής κι αυτό που κάνουμε αποτέλεσμα
Ποτέ δεν είδα τα λεφτά σαν έδεσμα, απλά πέρασα
Ακολούθησα το κάλεσμα, μυαλά στο σάλεμα
Αξίζει να χαμογελάς γιατί ποτέ δεν ξέρεις τι θα σου συμβεί
Κάτι σαν αυτό που λέμε επόμενη στιγμή το «γιατί»
Είναι ερώτημα ένα και μόνο και πίσω του μια χρυσή τομή
Που δίνει φως είναι η αλήθεια
Κάτι φορές είναι τόσο δυνατή που πονάει
Μα τελικά σου βγαίνει σε καλό σε ξυπνάει
Ώρες το μυαλό μου μετράει
Ωμή πραγματικότητα κοιτάει, έπεσε ανώμαλα εδώ και καιρό δεν πετάει, τη Γη περπατάει
Το κάτι παραπάνω σ' αυτό που λένε επιβίωση ζητάει
Ρομποτικά μην ξεχνιέσαι υπάρχουν και κανόνες
Κι οι μόνες στιγμές ηρεμίας μοναχικές πόρνες, κουνήσου!
Δε θες να σε προλάβουν τα προβλήματα που κουβαλάς μαζί σου, οπλίσου!
Πάρ' τα μαζί σκέψου το και ψήσου
Εγώ πάντως είμαι μέσα, κοινό μας συστατικό είν' η μπέσα
Κι από 'κεί και πέρα όλα ακολουθούν κοινή πορεία
Διαλέγεις το «δουλειά» ή «αμαρτία»
Όπως και να 'χει κάπως πρέπει να βγει το χαρτί για να τη βγάλεις Μιλάμε για είδη πρώτης ανάγκης
Κι όλα τ' άλλα πολυτέλειες
Λέμε ότι νοιώθουμε ό,τι ζούμε, δεν κρατάμε προσχήματα ούτε ευγένειες
Μια λέξη μόνο μα πολλές διαφορετικές έννοιες
Δεν ξέρω τίποτα, απλά περιμένω και παρατηρώ
Μαθαίνω, προσαρμόζομαι, εξελίσσομαι και ζω
Μαθαίνω, προσαρμόζομαι, εξελίσσομαι και ζω

[Verse 2: Άλφα Ύψιλον]
Ναι!
Από πότε ένας βρεγμένος να φοβηθεί τη βροχή;
Πολλές φορές για 'μάς η νύχτα δεν τελειώνει την αυγή
Λένε πως η φωνή μας μοιάζει πιο πολύ με την ψυχή
Γι' αυτό παραφιλάμε, η τέχνη μας ποτέ μη φιμωθεί
Κι αυτό μ' ωθεί σ' [;], καμία προκατάληψη
Ενοχή δεν παίζει ν' απολογηθώ κι ας έχω κατηγορηθεί
Μια στιγμή τώρα που βρήκα αφορμή
Μιχάλη, δώσ' μου πάσα να πατήσω πριν το verse κοπεί
Ρούφα με γνώσεις τη ζωή μ' επαφή
Μα η σοφία θέλει απόσταση να 'ρθει και τότε να σε δω εκεί
Χαμογέλασε λίγο, πες στη μιζέρια σου να πά' να γαμηθεί
Πάλι καλά τουλάχιστον που 'χεις κι ένα πιάτο φαΐ
Τι κι αν έχεις πληγωθεί, άνοιχ' τα μάτια της θλίψης τ' αντίδοτο, άσπρο πάτο
Πιες το, βίβες και σ' αυτούς που μας σκάψαν το λάκκο
Φήμες (σ)φύρες πίσω απ' τις μαύρες κουρτίνες έχει φως κι ας μην το είδες, χίλιες νύχτες ίδιες
Στόχος μας η μία είναι μαγεία
Το διάβολο να ξεγελάς δεν είναι αμαρτία
Στην ουσία, ξέφυγε απ' την ουτοπία κι εκτίμησε τα λίγα δώσε κάτι παραπάνω στη φιλία από μια ξήγα

(...)