Οικογενειακές Ιστορίες (Oikogeneiakes Istories)

[Hook:]
Άνιωθοι άνθρωποι
Άρρωστοι άνθρωποι
Καλοστεκούμενοι άνθρωποι
Τόσο σκατόψυχοι άνθρωποι

Άνιωθοι άνθρωποι
Άρρωστοι άνθρωποι
Τόσο λεβέντηδες άνθρωποι
Τόσο βολεψάκηδες άνθρωποι (x2)

[Verse 1:]
Έχεις φασίστα παππού
Είδα να κάνει σαματά στο λεωφορείο
Αφού ανεβήκαν τρεις Σύριοι κύριοι
Που ήρθαν και κόλλησαν σε άλλους δύο

"γίναν πολλοί" και φοβάται όπως λέει τον κόσμο που ζει
Κινδυνεύει πολύ
Λες κ η σύνταξη που 'χει αρκεί
Για να μη κινδυνέψει στη πρώτη στραβή

Και μια ψεκασμένη γιαγιά
Που 'χει μια Παναγιά να ανάβει κεριά
Και νομίζει εξ αιτίας αυτής επιζεί
Πιστεύει ότι δεν ξέρουν οι γιατροί γιατί αυτοί

Κάνουν ότι τους πει η φαρμακευτική
Τι κι αν έχει πεθάνει και έχει σωθεί
Επειδή την προλάβαν αυτοί οι γιατροί
Αλλά απλά ο Θεός δεν τη θέλει νεκρή

Έναν λεβέντη σφιχτή αδερφό
Που όλες τον χωρίζουν γιατί είναι χειριστικός
Κι αγαπάει τη γυναίκα
Αλλά απλά αγαπάει να γαμάει τη γυναίκα

Κι αγαπάει να χτυπάει τη γυναίκα
Αγαπάει να φοράει αυτή το μέικ-απ
Να κρύβει τα χτυπήματα, τα μπουκέτα
Μάγκας, θέλει να το παίζει βεντέτα

Και μια αδερφή που αρκεί να 'χει τρόπο να βγει
Για να δείξει κάτι που δεν είναι
Και δεν ξέρει που δεν πρέπει να πει ναι
Τραβιέται με ένα εθνίκι πρησμένο απ’ τις κρεατίνες

Κι όταν τον είδε να περηφανεύεται για ένα πογκρόμ
Αυτή τάχα δεν το περίμενε
Ίσως και να 'ταν απλά ένα ατυχές σκηνικό

[Hook:]
Άνιωθοι άνθρωποι
Άρρωστοι άνθρωποι
Καλοστεκούμενοι άνθρωποι
Τόσο σκατόψυχοι άνθρωποι

Άνιωθοι άνθρωποι
Άρρωστοι άνθρωποι
Τόσο λεβέντηδες άνθρωποι
Τόσο βολεψάκηδες άνθρωποι (x2)

[Verse 2:]
Ο καναπεδάτος πατέρας σου ξέρασε πάλι χολή
Για κάποια "αδερφή", όπως ο ίδιος τον είπε
Που είδε στην TV και "έχουν γίνει πια τόσοι πολλοί
Που δεν ξέρεις πια ποιοι είναι
Αυτοί που ‘χουν στο παντελόνι πουλί"

Και δεν ξέρω γιατί
Αλλά ως straight αυτόν τι τον κόβει να σκέφτεται
Τι έχουν εκεί;
Μου μοιάζει παράδοξο

Η μάνα σου κάτω στο γείτονα
Λέει πόσο είν’ άρρωστοπου ‘χει δει τον απέναντι
Να 'χει στο τοίχο του κάποια εξαρτήματα
Για να το ζει πιο φιλήδονα

Όσο εγώ δεν νομίζω να της πέφτει λόγος
Απλά κράζει ότι κράζει κι ο μπόγος
Διασκεδάζει ενώ απλά κοιτάζει και κρίνει
Φυσικό της περιβάλλον ο όχλος

Όσο εσύ παντού λες πόσο όμορφα νιώθεις
Για τους συγγενείς σου γιατί τάχα μου είν’ όλοι νομοταγείς
Τι κι αν είναι υπηρέτες του μίσους

Τόσο αυτοί κάνουν ότι μπορούν να χαλάν τη ζωή που
Επιλέξαν πολλοί ή αναγκάστηκαν να ‘χουν
Σαν να ναι αυτός και ο λόγος της ύπαρξης τους

Κι όσο παίζει σιωπή γιατί κι αν διαφωνείς
Δεν έχεις όρεξη να σηκώσεις ανάστημα
Τόσο αυτοί διαιωνίζουν το πρόβλημα
Κανιβαλίζουν όπου βρίσκουν πάτημα

Για τους γύρω είναι άνθρωποι τόσο καλοί
Απλά γιατί δεν εμφάνισαν κάποιο αμάρτημα
Καλοστεκούμενοι άνθρωποι
Αυτό μας αρκεί για προκάλυμμα