Ό,τι Δε Σας Κάνει (O,ti De Sas Kanei)

[Verse 1: Explicit]
Μη με ρωτάς πού πάει, μη με ρωτάς τι κάνει
Μη με ρωτάς αν ζει σε θάλασσα ή σε λιμάνι
Μη με ρωτάς αν ζει, μάλλον έχει πεθάνει
Έτσι είστε οι άνθρωποι σκοτώνετε ό,τι δε σας κάνει
Μη με ρωτάς για 'κείνον ζει στις καρδιές των λίγων
Ο μύθος λέει πως κυκλοφορεί σ'αγέλες λύκων
Μην με ρωτάς για 'κείνους για γκόμενες και φίλους
Πες μου μονάχα πως τ' αγκάθια μοιάζουνε με κρίνους
Γι'αυτό σου λέω αλάνι αυτός έχει πεθάνει
Έχει στα χέρια του τρύπες αγκάθινο στεφάνι
Και μην ακούς τις φήμες πως γράφει ακόμα ρίμες
Ότι είχε πει είναι πλέον αναμνήσεις είναι μνήμες
Είπανε τόσοι τόσα βγάλανε τόσοι γλώσσα
Και η ουσία ανακατεύτηκε με τόσα λόγια
Στα στάχια μες του χρόνου τα απέραντα αλόνια
Και τα καλύτερα του χρόνια λιώσανε σαν χιόνια
Καταλαβαίνεις τώρα έχει περάσει η ώρα
Και αυτός έχει περάσει απέναντι σε άλλη χώρα
Είπαν πως άλλαξε εγώ λέω πως πέθανε
Γιατί όσο ζούσε ρε κουφάλες δε σας έκανε

[Chorus: Explicit]
Είπανε χάθηκε
Είπαν τρελάθηκε
Είπαν πως πήγε στην κόλαση και ξεχάστηκε
Είπαν πως άλλαξε, εγώ λέω πως πέθανε
Γιατί όσο ζούσε, ρε κουφάλες, δε σας έκανε
Είπαν ωρίμασε, είπαν μεγάλωσε
Και ότι τον σκότωνε γλυκά όποιον αγκάλιαζε
Μη με ρωτάς τι κάνει, για 'μένα έχει πεθάνει
Έτσι είστε οι άνθρωποι, σκοτώνετε ό,τι δε σας κάνει

[Verse 2: Explicit]
Μη με ρωτάς τι κάνω, μη με ρωτάς πού πήγα
Πετάω σαν πεταλούδα και τσιμπάω σαν τη σφήγκα
Μισώ το άδικο μ' ένα μίσος μοναδικό
Πέθανα και είμαι ελεύθερος σ' ένα τρελάδικο
Μη μου ζητάς να ζήσω, ούτε να σου μιλήσω
Μη μου ζητάς να πάω μπροστά, έχω γυρίσει πίσω
Πίσω στην πράξη, πίσω στην ίδια τάξη
Είμαι ο ίδιος κάφρος τίποτα δεν έχει αλλάξει
Γι' αυτό μ' ακούς να βρίζω, γιατί έπαψα να ελπίζω
Αυτός ο κόσμος έχει αλλάξει τροχιά, νομίζω
Γαμώ την πρόοδό τους και τον πολιτισμό τους
Γαμώ τη μάνα τους, γαμώ και τον πρωθυπουργό τους
Μη με ρωτάς τι λέω, εγώ για όλα φταίω
Κι έχω ξεχάσει να πονάω, μη με ρωτάς αν κλαίω
Πες ότι χάθηκα, πες τους τρελάθηκα
Πες πως τη φάση και τον κόσμο τους σιχάθηκα
Και μη ρωτάς που θα 'μαι, γιατί να σου πω φοβάμαι
Πισωγυρνάς δεν ήμουν, δεν είμαι ούτε θα 'μαι
Πες τους πως έφυγα, πες τους πως πέθανα
Γιατί όσο ζούσα, ρε κουφάλες, δε σας έκανα

[Chorus: Explicit]
Είπανε χάθηκε
Είπαν τρελάθηκε
Είπαν πως πήγε στην κόλαση και ξεχάστηκε
Είπαν πως άλλαξε, εγώ λέω πως πέθανε
Γιατί όσο ζούσε, ρε κουφάλες, δε σας έκανε
Είπαν ωρίμασε, είπαν μεγάλωσε
Και ότι τον σκότωνε γλυκά όποιον αγκάλιαζε
Μη με ρωτάς τι κάνει, για 'μένα έχει πεθάνει
Έτσι είστε οι άνθρωποι, σκοτώνετε ό,τι δε σας κάνει

[Outro: Αλέξανδρος]
Ημερολόγιο Μηχανών, ημέρα 262
Οι μέρες μου περνάνε, οι νύχτες μου δεν περνάνε
Γράφω πάνω σε αυτό το ημερολόγιο για τον κόσμο που δε θα δω
Και για 'σένα που δε θα αγαπήσω
Λένε ότι όταν αρχίσεις να μιλάς με τον εαυτό σου αποτελεί κλινική περίπτωση
Εγώ απλά πιστεύω ότι το υποσυνείδητο αποσχίζεται της βιωματικής λογικής και το υποκείμενο έλκεται σε κατάσταση εσωτερικής διένεξης την οποία εξωτερικεύει
Εδώ μέσα καταρρέω. Είσαι ακόμα εκεί;