Ο Πύργος Του Ποτέ (O Purgos Tou Pote)

Όλη νύχτα προσπαθούσα
Να νικήσω το φεγγάρι
Μες στα μάτια το κοιτούσα
Όμως πάντοτε γελούσα πρώτος
Κι όλο έχανα

Άργησα να καταλάβω
Ότι δεν κοιτούσε εμένα
Αλλά κάτι παγωμένα
Βλέμματα παγιδευμένα
Στα συρματοπλέγματα

Αυτός ο κύριος μοναχός κοιτάζει κάπου απέναντι

Απ’ τον πύργο του ΟΤΕ
Βλέπει αυτό τον άλλο πύργο
Αυτό τον πύργο του ποτέ
Που αν του σπάσεις το γρανάζι
Φύγαμε στο διάστημα

Στο λιμάνι οι γερανοί
Σημαδεύουν στα ουράνια
Φώτα και αεροπλάνα
Η ομίχλη τριγυρίζει στα στενά
Και μ’ έκρυψε

Αυτός ο κύριος μοναχός κοιτάζει κάπου απέναντι

Απ’ τη νέα παραλία
Πλησιάζει η κυρία
Πήρε σκύλο που δαγκώνει
Τον ταΐζει στο σαλόνι
Θρύλους και φαντάσματα

Στα μπαλκόνια η μοναξιά
Της ωραίας Φρειδερίκης
Πες μας τώρα που ανήκεις
Στη λεωφόρο κάποιας νίκης
Μακρινής και άγνωστης

Κάποιος φώναξε γκαρσόν
Και κοιτούσε προς τα εμένα
Με τα μάτια μου σκυμμένα
Πλήρωσα ό,τι χρωστούσα
Γύρισα και έφυγα

Αυτός ο κύριος μοναχός κοιτάζει κάπου απέναντι
Κάποια ασήμαντη ομορφιά
Ασήμαντη
Απέραντη