Niloofaraneh

شور شبنم میریزه از چشمات من چشمامو بستم
لمس میشه زیر پاهام زبری سنگ فرش انگار نابینا بودم از وقتی که زاییدم مادر
نفرت تو تابوت سیاه منه گلبرگ من باش
دست بکشم رو گونه هات اون نگاه رنجورت اون صدای مغرورت
دوست دارم ریه هام بمونن مدیون اون هوای محزونت من
محتاجم
تو باشی اون تاجم فکر کنم پادشام برقصم سور بدم به کل شهر
تو تمنای شبی من غنچه ی نشکفته نکنم پژمرده بتاب
این قشنگترین حس نیلوفرانه اس
حتی اگه کر بشم این تلخ ترین ترانه اس
میپیچه تو گوشم این حل میشه تو خونم این ریشه دووند تو روحم
وقتی که تنهام تویی قاتل سکوتم لمسم کن
نقطه ی اتصال ما بهشت گم شده اس سیمرغ شیم
هفت شهر عشق و برگردیم تو خم کوچه بشینیم
بخندیم
بسوزیم انقدر که ذوب شیم
تو قالب ظرف و من آب شم بشم اون چیزی که تو می خوای فارغ از هر جر و بحث
ای کاش ای کاش ای کاش بمونی
خاکستر جمع شده روی چشمامو بشوری
یگانه شیم مسافر بی بند و بار کهکشون