Μίζερες Μέρες (Mizeres Meres)

[Intro: Sample]
Καλά θα κάνει να το βουλώνει
Όταν η κουβέντα φτάνει σε θέματα όπως η μοναξιά και η ανασφάλεια
Κι όποιος δεν έχει ζήσει στο πεζοδρόμιο
Πώς να εκτιμήσει τη μοναξιά σου ανάμεσα σε τόσους ανθρώπους;

[Verse: Άυλος 542]
Μίζερες μέρες, ηλιόλουστες, μα στην ψυχή χειμώνας, κρύο
Γυρνώντας μες στο αφιλόξενο αστικό ψυχιατρείο
Μοναξιές περιπλανώμενες, ανάγκης συντροφιάς
Και κατανόησης μες στην απελπισία μου
Τσιγάρα, ακουστικά, παρέα στη γύρα μου
Ρε φίλε, να σου πω την αμαρτία μου
Δε νιώθω πια κουράστηκα, τι να σου πρωτοπώ μέσα σε δυο τετράστιχα
Βαρέθηκα να σκέφτομαι που έσφαλα
Γεννήθηκα σε χρόνια ψεύτικα
Κι αυτό αρκεί στην εποχή
Που λύγισαν κι οι δυνατοί pορεύομαι
Ανάμεσα σε μαχητές εναπομείναντες της πόλης
Ήρωες αφανείς, κουρέλια στο μυαλό μου
Κυβερνάει η απογοήτευση κι η τρέλα
Τους βαρέθηκα, στο αδιέξοδο που λέξεις, λόγια, χάνουν κάθε σημασία
Αρρωστημένες καταστάσεις, περασμένα μεγαλεία
Χάθηκε ο ρομαντισμός κι όλοι εθιστήκαμε στη βία
Στης εσωστρέφειας τα λημέρια, όπου χάνεται η ουσία
Μια ζωή σαν παρωδία
Θέλω πίσω την χαμένη μου ευτυχία κι ηρεμία
Μόνο στρες και στη καρδιά μου αρρυθμία, παγωνιά
Μέρες μίζερες κι ανώφελα να ψάχνω τη ζεστή της αγκαλιά
Κι αναζητώ τ' αδέρφια μου έστω για ν' ακούσω για μια τελευταία φορά
Προτού το σκότος με καλύψει και χαθώ παντοτινά στο πουθενά

[Outro: Sample]
Θόρυβοι, αυτοκίνητα, καυσάερια
Ε και δεν είναι τόσο αυτό..
Πόσο μα αν εμφανιστεί κανένας αστυφύλακας με άγριες διαθέσεις
Και καλά να σε διώξει..
Πας κάπου αλλού, συνεχίζεις
Έτσι κι όμως σε συλλάβει
Εκεί είναι λίγο δύσκολο