Miderakhshan

[قسمت یک: سیناب]
کی تموم میشه رویا
خوابیدن دم صبحا
نرفت تو کَتش دعا
فقط می‌شناسه خدا رو
یه دنده‌ست ولی
پَر و بالو کندن
شکسته ست ولی
یه شیره توی جنگل
خنجرو خیلیا از پشت زدن
ولی دست بر نداشت از پر زدن
تنها شد شروع کرد زل زدن
از رو زمین به آسمونا رو پل زدن

[همخوان]
کنده از این جاده
رفته از این خاکه
اون می‌خواد قوی باشه
تا رقیب حریفاشه
دوباره می‌درخشن
ستاره‌ها تو آسمون
چون آخر دیده قلبم
نورا توی سایه بود

[قسمت دو: سیناب]
سایه‌ها پشتم میان، روحمو کشتن زیاد
* من دنیا رو تندتر می‌خوام، میرم و گفتم
کسی جلومو نمی‌گیره و هیچ‌وقت تنها تک نبودم
تو مسیرم ناراحت شدن آدما کارام از قصد نبودن
این روزا بهم انگیزه میدن، رویاهام پَر می‌کشیدن
خواسته‌هام قلبیه بیش‌تر، هدفام فرضیه نیستن
این جاده یه طرفه‌ست، آرزو یه پرنده‌ست
بال زدم تا ته آسمون و شیر بودم تو کف راه‌مون
کندم زمین و رفتم، دنبال الماس گشتم
گنجه تو قلبم بود، گرمه روحم بدجور
بده دستتو دستم، دلمو وصل تو کردم
تا نور تو قلب من هست، بگو دنبال چی بگردم

[همخوان]
کنده از این جاده
رفته از این خاکه
اون می‌خواد قوی باشه
تا رقیب حریفاشه
دوباره می‌درخشن
ستاره‌ها تو آسمون
چون آخر دیده قلبم
نورا توی سایه بود

[قسمت سه: علی اوج]
اون یه عاشقِ شاعره
سواره یه قایقه
تو این مسیر که انگیزه
و امیده و حادثه
اون بی‌حسه تو راه درد
در مسیر لایقه
اون یه رنگ خام سرد
تو شلوغی ساکته
داره علم جنگو ولی خسته از تو شهر
از تو گرمه دنباله یه چیزه کنه سردش
می‌رسه به روزای پاییز
تو روزای تاریک، از غم
می‌گرده دنبال همدرد

[همخوان]
کنده از این جاده
رفته از این خاکه
اون می‌خواد قوی باشه
تا رقیب حریفاشه
دوباره می‌درخشن
ستاره‌ها تو آسمون
چون آخر دیده قلبم
نورا توی سایه بود