Mia Prosefchi

Η φωνή σου μιλάει στα όνειρά µου ακόμα
Μια χαμένη πατρίδα, σκεπασμένη µε χώμα

Με πηγαίνει εκεί, που τελειώνει ο κόσμος
Ένας άδειος θεός, που απόμεινε µόνος

Σαν σταθμός η ζωή
Που όλο χάνεις τα τρένα
Πες µου ποια προσευχή θα χωρέσει κι εσένα
Με σπασμένα ηχεία, στη φωνή σου δεμένα
Πες µου ποια προσευχή θα χωρέσει κι εσένα

Ο πυρετός µου έχει πέσει κι όπου να ‘ναι θα φύγω
Μαζί µ’ όλους αυτούς που έχουν χάσει για λίγο

Στης αγάπης τη φλόγα θα είμαι πάντα ένας ξένος
Της καρδιάς νικητής µα στο τέλος χαμένος

Σαν σταθμός η ζωή
Που όλο χάνω τα τρένα
Πες µου ποια προσευχή θα χωρέσει κι εμένα
Με σπασμένα ηχεία στη φωνή µου δεμένα
Πες µου ποια προσευχή θα χωρέσει κι εμένα

Στη ζωή µου που τρέχει µε τα φρένα κομμένα
Πες µου ποια προσευχή θα χωρέσει κι εμένα
Σε σπασμένα ηχεία, η φωνή µου στο τέρμα
Πες µου ποια προσευχή θα χωρέσει κι εμένα