Μεγαλωμένος Aλλιώς

[Verse 1: Phaser]
Είμαστε ενωμένοι εδώ, σα μαγνήτες και πόλοι
Και ας διασχίζω με τα 6άρια μου την πόλη
Πες μου τι ζητάς και δώσ' το μαγικό φασόλι
Να πάρω χρυσά αυγά και να τα μοιραστούμε όλοι πια
Στο επώνυμό μου το "Άδης", αναζητάει την Περσεφόνη
Έξι μήνες στον κόσμο μου βράδυ δεν ξημερώνει
Έξω ερημώνει, σχεδόν μόνοι
Εγώ, εσύ, το κρασί, το τιμόνι κι οι χρόνοι
Στην Πετρούπολη η σκιά απ’ το βουνό
Κι απλά πηγαίνω, σαν τυφλός να βρω το φως στην Δαμασκό
Οι άνεμοι με πηγαίνουν αφού έλυσα τον ασκό
Ο καθένας με τον τρόπο του κριτική δεν ασκώ, ακούς;
Που 'ναι Αυτός να κρίνει τους αμαρτωλούς του γιους;
Πίνοντας βρώμικο Martini με διαβόλου Blues
Σε τζούρα νικοτίνης χανόμαστε στους καπνούς
Μοναχικές στιγμές, που μας κάνουν ορφανούς
Είμαι κομπλέ με τους φίλους που έχω και τη γυναίκα
Κολλημένος στην εποχή με ριγέ γιλέκα
Έχω την πόλη μου μέσ' το μυαλό μου σα μακέτα
Να ’σαι στο ring με την ψυχή κι άσ' τη λευκή πετσέτα
Αυτό που ακούς είναι ο κόπος μου
Ωμό, με στυλ, όπως ο τρόπος μου, o τρόπος που
Δεν καταλαβαίνουνε και κράζουνε
Κλειστόμυαλοι γιατί απλά δεν σέβονται, δεν μοιάζουμε μα

[Chorus]
[Q.B.Mix Scratches]

[Verse 2: Mr. Emor]
Έγραψα μπούρδες που τις ακούν ακόμα
Έγραψα με ψυχή και δεν πιάσαμε ούτε κόμμα
Είμαστε όλοι ίδιοι, με γυμνά πόδια στο χώμα
Γυάλισε τα παπούτσια σου μα η ψυχή σου βρώμα
Δοκιμασμένες συνταγές με κάνουνε και ξερνάω
Με φτύνει η ζωή και το στίχο μου κολλάω
Με νιώθουν μερικοί και είπα ότι τους αγαπάω
Δεν μιλάω με κλισέ, μα τα νώτα μου φυλάω
Έχω τη νόσο και προσπαθώ πλάτες να ξελαφρώσω
Ή να γίνω οι πλάτες σου να σε σώσω
Και περήφανα όπλα να παραδώσω
Δεν ξέρω πόσο θα κρατήσει, πόσο ακόμα θα δώσω
Ρίμες με ψυχή δεν νιώθουνε οι ρηχοί
Κι όταν βγαίνω και έχω πιει, δύο μέρες ανακωχή
Κι ότι χτίζεις μία ζωή, θέλει μόνο μία στιγμή
Να γκρεμιστεί και πάμε πάλι από την αρχή
Λίγο πιο έμπειρος, έξυπνος, με λιγότερες δυνάμεις
Ο χρόνος σε χρεώνει στο παραμικρό που κάνεις
Οπότε σκέψου λίγο που τον σπαταλάς
Και δώσε περισσότερο, όπου χαμογελάς
Αυτοί είναι οι κόποι μου και δεν σηκώνω μύγα
Εκεί που είσαι πήγα τα μέσα μου πιο λίγα
Αυτοί είναι οι κόποι μου και δεν σηκώνω μύγα
Εκεί που είσαι πήγα τα μέσα μου πιο λίγα