Και εσύ και εγώ (Kai esy kai egw)

[Intro Κική Δημουλά - Απροσδοκίες]
Όσο δε ζεις να μ'αγαπάς
Ναι, ναι, μου φτάνει το αδύνατον
Και άλλοτε αγαπήθηκα από αυτό
Όσο δε ζεις να μ'αγαπάς
Διότι νέα σου δεν έχω
Και αλίμονο αν δεν δώσει σημεία ζωής το παράλογο

[Verse 1]
Έχω δυο τέκνα δυο τέρατα που ανέθρεψα τα χρόνια μου στην νέκρα και χειμώνες σκέπασα με μια κουβέρτα
Η Μέδουσα με έκανε πέτρα μεσ' τον ωκεανό
Πέτρα που κάπου στα 20 μου έσπασα να πιώ
Αναζητώ τρόπους να πάρω την ρεβάνς
Γράφω θάνατο μα από κοντά σε κάνω να γελάς
Και κάπως καταφέρνω να είμαι εκείνος ο ραππας
Που σου έβγαλα ένα δάκρυ με το ζόρι στα Lps και στα mixtracks
Άργησα λίγο μα σου είπα πως θα έρθω
Κράτα μου την θέση
Ξέρεις πως είμαι -πάντα μπλέκω
Η κίνηση την πόλης με εκνευρίζει
Ο πατέρας που δεν είχα
Τα χείλη που είχα φιλήσει τρεμοπαίζουνε στην δύση
Βραδιάζει από νωρίς στο ραντεβού με τον θάνατο συνεπής συνεπιβάτης μου-κανείς
Έχω συνηθίσει μόνος μου
Και έχω συνηθίσει νευρικό τον τσιλιαδόρο μου
Έχω κολλήσει σε ένα δώρο που δεν άνοιξα και ίσως είχε τα πάντα
Είχε βόμβα και έτσι το άφησα..
Με έχει φάει η περιέργεια που σκότωσε τον γάτο που την γάτα του δαγκώνουν κάνουν έρωτα
Καλά είμαι την παλεύω­ έχω πέσει και είναι υπέροχα
Όμως κρατιέμαι γιατί έχω καλά θεμέλια..
Κράτησες την υπόσχεση που απαίτησα όταν έφυγα
Πως για σένα από τότε πέθανα
Πως για σένα σήμερα πέθανα
Τώρα είμαστε δυο
Τώρα είμαστε δυο
Τώρα είμαστε δυο
Τώρα είμαστε δυο πάνω στο κόσμο που με θέλουμε νεκρό..