Jardin du Luxembourg

Ik zag vandaag een foto
Van vijftien jaar geleden
We zaten in ons laatste jaar
We waren in Parijs
Jardin du Luxembourg
Je kunt het parlement zien
En ergens in de verte vliegt
Een witte duif voorbij

De bloemen staan in bloei
Het was waarschijnlijk lente
De zon staat in het oosten
Het is een uur of tien misschien
We staan daar naast elkaar
En sommigen die zitten
En in de verte staat
Het witte standbeeld van Racine

Het was de tweede dag
Als ik mij goed herinner
We zongen 's avonds op de trappen
Van de Sacre Coeur
En we wisten: volgend jaar
Dan scheiden onze wegen
Maar we lachen allemaal
Op klein formaat in kleur

De onbetwiste leider
Staat vooraan in het midden
Lachend en uitdagend
Altijd het hoogste woord
En altijd grote plannen
Om de wereld te veranderen
Het is nu vijftien jaar geleden
Ik heb er niets meer van gehoord
En ver voorbij de laatste rij
Staat zij, ze was verlegen
De stille buitenstaander
Die nooit werd opgemerkt
Ik heb onlangs gelezen
Dat zij nu als verpleegster
Ergens aan de frontlijn
Van een burgergoorlog werkt

En de denker staat afwezig daar
Te staren naar de hemel
Hij speelt met de gedachte
Over tijd en eeuwigheid
Hij had talent, was voorbestemd
Een meesterwerk te schrijven
Maar de beste gaan het eerste
Wij zijn het schuim dat overblijft

Ik weet nog hoe wij 's avonds
Bijna elke avond
Keken naar de kleuren
Van de ondergaande zon
We dronken wijn en zaten
Op de Place de la Concorde
En we zagen in de verte
Een ark van triompf

Ik zag vandaag een foto
Van vijftien jaar geleden
We zaten in ons laatste jaar
We waren in Parijs
Jardin du Luxembourg
Je kunt het parlement zien
En ergens in de verte
Vliegt een witte duif voorbij