Η Τελευταία Παράσταση στο Προαύλιο (I Teleftaia Parastasi sto Proavlio)

[Verse 1]
Κάποιος μου είπε πως μεγάλωσα, ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας
Κι ας μην κρυβόμαστε καν στο προαύλιο πια
Γιατί κανείς δε θα πει να πάμε για μάθημα
Δε σε βλέπω και πουθενά, ίσως να πήρες απουσία
Μα η ουσία είναι πως κάποτε σε ήξερα απ' όλους πιο καλά
Και τώρα σ' έχω δει σε φωτογραφίες με φίλους να ποζάρεις
Κι αναρωτιέμαι αν έχεις τα ίδια άγχη που είχες παλιά
Γιατί κάποτε σε ήξερα, βλέπεις και σ' είχα μισοερωτευτεί, όπως συνήθως
Και κυρίως ερωτεύτηκα το γεγονός πως απείχες κάπως από όλα όσα τείνω να ερωτεύομαι συνήθως
Λες κι η συνήθεια έχει πια το ίδιο νόημα, λες κι είμαστε τα ίδια παιδιά, με το ίδιο φρόνημα
Απλά λίγο πιο φρόνιμα και με φρονιμίτες στα χαμόγελα
Και θα μου πεις γιατί τα γράφω όλα αυτά
Γιατί το παρελθόν το ξεκλειδώνω μέσα από κορίτσια
Κι είναι άδικο να λένε τον στίχο μου ερωτικό
Ενώ απλά είμαι ένα αγόρι που κρατά ένα φακό
Και στα σκοτάδια της μνήμης μου αναζητώ
Το βράδυ εκείνο που την αυλή στολίσανε για γιορτή
Κι εγώ γεμάτος άγχος περπάτησα προς τη σκηνή
Έσκισα μια κακή σελίδα, πριν χαρίσω το τετράδιο
Κι ανέβηκα να πω ένα τραγούδι στο προαύλιο

[Pre-Chorus]
Άλλο ένα βράδυ που δεν ξέρω αν κοιμάμαι
Και να ανοίξω την ντουλάπα φοβάμαι
Τα φαντάσματα το βράδυ χορεύουν
Κι οι φωνές στο κεφάλι μου ποτέ δε σωπαίνουν

[Chorus]
Μου λένε «Γύρνα
Χρωστάς μια τελευταία παράσταση στο προαύλιο!»
Μου λένε «Ξύπνα
Ξεθάψαμε απόψε το παλιό σου τετράδιο!»
Μου λένε «Ξέχνα
Για λίγο, όταν θα πάμε, όταν φύγουμε στον παράδεισο!»
Τα φωτορυθμικά χαμηλώνουν
Και εκεί που όλα άρχισαν, απόψε τελειώνουν!

[Verse 2]
«Μαλάκα, το παιδί τα λέει καλά, ποιος το περίμενε;»
Αυτή η γαμημένη ατάκα είν' η ζωή μου όλη
Λες και δεν κάνει μπαμ από τη φάτσα το άμα ένιωθα πολλά
Λες κι είχε η τέχνη συγκεκριμένα χαρακτηριστικά
«Μπράβο, Μανώλη», μου λένε, «τα λες καλά»
Με παρόμοιο τρόπο, κι ας έχουν περάσει 10 χρόνια απ' τα 17
«Ευχαριστώ, αλλά προς τι η έκπληξη;»
Το συλλογίζομαι για λίγο κι είμαι στο προαύλιο ξανά
Χωρίς κορίτσι, όμως, αυτήν τη φορά
Χωρίς παρέα, χωρίς τίποτα. Γύρισα πίσω, όμως
Γύρισε πίσω ο χρόνος, δεκάξι ξανά. Πήρα ό,τι ήθελα
Αλλά θυμήθηκα πόσο μισούσα να 'μαι μόνος
Με μιά μπάλα πάλι παίζω πάσες απαλά στον τοίχο
Κι αυτός, σα φίλος που με ξέρει από παλιά, τη στέλνει πίσω
Και τα νέα μου σχεδόν με ρωτά
Αλλά του λέω «δεν έχω έρθει μέχρι εδώ για να μιλήσω
Έχω έρθει για τη συναυλία, μα το μέρος είναι άδειο
Και τα πάντα στο προαύλιο σκοτεινά»
Έλεγα πως ήρθα μόνος, αλλά οι μάγισσες μου στήσανε παγίδα
Με κοπέλα ήρθα πάλι, απλά τη λένε Μοναξιά

[Pre-Chorus]
Άλλο ένα βράδυ που δεν ξέρω αν κοιμάμαι
Και να ανοίξω την ντουλάπα φοβάμαι
Τα φαντάσματα το βράδυ χορεύουν
Κι οι φωνές στο κεφάλι μου ποτέ δε σωπαίνουν

[Chorus]
Μου λένε «Γύρνα
Χρωστάς μια τελευταία παράσταση στο προαύλιο!»
Μου λένε «Ξύπνα
Ξεθάψαμε απόψε το παλιό σου τετράδιο!»
Μου λένε «Ξέχνα
Για λίγο, όταν θα πάμε, όταν φύγουμε στον παράδεισο!»
Τα φωτορυθμικά χαμηλώνουν
Και εκεί που όλα άρχισαν, απόψε τελειώνουν!

[Chorus]
Μου λένε «Γύρνα
Χρωστάς μια τελευταία παράσταση στο προαύλιο!»
Μου λένε «Ξύπνα
Ξεθάψαμε απόψε το παλιό σου τετράδιο!»
Μου λένε «Ξέχνα
Για λίγο, όταν θα πάμε, όταν φύγουμε στον παράδεισο!»
Τα φωτορυθμικά χαμηλώνουν
Και εκεί που όλα άρχισαν, απόψε τελειώνουν!

[Outro]
Άλλο ένα βράδυ που δεν ξέρω αν κοιμάμαι
Και ν' ανοίξω την ντουλάπα φοβάμαι
Τα φαντάσματα το βράδυ χορεύουν
Κι οι φωνές στο κεφάλι μου ποτέ δε σωπαίνουν