Ghaapkhoone

[آلبوم تفریق / متن آهنگ «قاپخونه» از صفیر و اتاق بند]

[مقدمه]
اگه نمی‌تونید پول درارید
نمی‌تونید زندگی کنید
برید بمیرید، تمام

[پیش هم‌خوان ۱: اتاق]
ما گشنه گداییم، ما رو صدا کن
ما تشنه‌یِ نگاهیم، ما رو نگاه کن
نگامون نکنی از هم می‌پاشیم
بیا ما رو ببین که زنده باشیم
بیا واس ما بکن هزینه ها رو
بگم راز میون سینه‌ها رو

[هم‌خوان: اتاق]
این زندگی نیست، میز قماره
برنده آخرش، قاپخونه داره
اگه اسب بشینه یا بز بیاره
برنده آخرش قاپخونه داره
اگه جا بری یا بخونی دوباره
برنده آخرش قاپخونه داره

[پیش هم‌خوان ۲: اتاق]
مشنگه پادشاه‌ست تو شهر مَنگا
بده بستون دارن با هم مشنگ‌ها
فهم و شعور و سواد نداریم
با جلومبری پول در میاریم
رفیق قافله شریک دزده
به خودت تا بیای قاپتو می‌دزده

[هم‌خوان: اتاق]
این زندگی نیست، میز قماره
برنده آخرش قاپخونه داره
اگه اسب بشینه یا بز بیاره
برنده آخرش قاپخونه داره
اگه جا بری یا بخونی دوباره
برنده آخرش قاپخونه داره

[پل: اتاق]
عزیز دعوا سر لحاف ملاست
این قاپخونه‌ی قاپخونه‌دارهاست
این زندگی نیست، میز قماره
برنده آخرش قاپخونه داره

[ورس: صفیر]
کارخونه تولیدِ صاحب قِران
که برنده‌هاشن از ما بهترا
سکه ضرب می‌کنن با آب طلا
بازنده‌هاش هم میرن دارالشفا
میگه این راه سراست
بیا بدون وسواس
بساز آینده رو تو قصرا
مگه نمی‌خوای قرض‌هات
صاف بشه بی سر سام
طمع، مثل خشخاشه
بزاقت هم راه می‌ندازه بشی خمار قمار
شتر سواری دولایِ دولا
که به مرور می‌بره وجدانت رو خواب
با سوال چرا، نمیشه کلاهِ تو قاضی
خب سُکانت رو رام کرده
مراد پول سازیت
گناهش رو با چی میشه شست؟ غسل؟
مهره کار کرده‌ی سست
فروش میری بز
عذر بدتر از گناه
سر می‌خوره رو گونه‌یِ با سیلی سرخ
عرق سرد عطشت کم میکنه خب
بدل میشن برج ها به گور
قلابه هات میشن سوهان روح
سیاهی لشگر گردان وفادار
با اشک شستشو دادی اوراق بهادار
گرفتی قلاب رو برای قاپخونه دارهایی که
زدن چنباتمه رو منال که مفت نمی ارزیدن
تا نمی‌خورد سنباده سر تا پا
که گرفتن عصاره از بازار
تو هم شدی سوخته‌ی شیره طماع ها
نکته، دانا همیشه تواناست
دزد غافله با غافل میدرخشه
طلب داره از تاس که نمی‌چرخه
لکاته ای که با واژه میشه عرضه
نکته، هوشیار با سراب نمیشه نشئه

[پایانی: اتاق]
تاس اگر نیک نشیند
همه کس نراد است
صید اگر در تله باشد
همه کس صیاد است
آن که خود را بفروشد
بد تر از قواد است
این عروسی‌ست که
در عقد چهل دامادست
گوش، اگر گوش تو و
ناله، اگر ناله‌ی من
آنچه البته به جایی نرسد
فریاد است