Επίλογος (Epilogos)

Λίγο πριν από τον επίλογο
Πρωτού ο λόγος αγκαλιάσει τον αντίλογο
Πρωτού χαθεί η φωνή μου μέσα στον αντίλαλο
Κοιτάζω ότι άφησα πίσω κι είναι περίεργο

Τα παιδικά μου χρόνια δε γυρίζουν πίσω
Δε μου δώθηκε κουτί για να τα κλείσω μέσα μόνιμα
Μεγάλωσα μ'ένα μονάχα κόλλημα
Να σκέφτομαι πως πάντα θα βρεθεί η λύση για κάθε μου πρόβλημα

Άσσος σημαίνει θράσος, στήριγμα Σε Μαύρες Μέρες
Πίστη, ελπίδα, εφιάλτης για φοβέρες, αυτό κράτα
Ραμμένος μέχρι τις στιγμές που μου λένε παράτα τα
Εκείνες τις φορές ξηλώνω κάποιο από τα ράμματα

Και γάμα τα, σίγουρα αλλιώς θα τα'θελες τα πράγματα
Για κάθε θέλω να μην υπάρχει και ένα μη
Όμως μάλλον εδώ δε γίνονται θαύματα
Μονάχοι σχηματίζουμε καμπύλες στης ζωής μας τη γραμμή

Κι είμαι μόνος μου, τι κι αν στο χώρο είναι πολλοί;
Απομονώθηκα, πλέον το κάνω από επιλογή
Η λύση πάντα είναι εκεί μα η λύση πάντα θ'αργεί
Απλά κοιτάζω το άπειρο κι ελπίζω σε καλό να βγει

Η πιο παρεξηγημένη μούσα πάντα ήταν η νύχτα
Και φοβάσαι γιατί ξέρεις, λέει πάντα την αλήθεια
Κλείνεις μάτια, απ'τις τύψεις να λυτρωθείς
Μα η νύχτα είναι γυναίκα, δε θα σ'αφήσει έτσι απλά να κοιμηθείς

Κι αν χαθείς μες στα σκοτάδια της κάποιο βράδυ
Αν έφαγες είκοσι χαστούκια και δεν πήρες ούτε ένα χάδι
Είναι τιμή στο σώμα σου κάθε σημάδι
Σήκω πάνω και προχώρα, μαζί θα τ'αντέξουμε το ρημάδι

Κι όπου βγει, τα δάκρυα ξεγελάνε τη βροχή
Είναι δύσκολη εποχή και με φοβίζει, δε στο κρύβω
Μα αν στ'αυτιά σου η φωνή μου αντηχεί, θα μείνω όσο το θες εκεί
Το γκρίζο μας να φωτίζουμε με τον ήλιο

Για κάθε μέρα που περνά
Για κάθε φορά που τα πάντα φαίνονται θολά
Για κάθε αστέρι που βρίσκεται χαμηλά
Θα γράφω στο χαρτί σαν να'ναι η τελευταία φορά

Ήταν μια δύσκολη χρονιά
Και ξέρω πως τελευταία δε μας πάνε όλα καλά
Σήκω και σφίξε τη γροθιά
Είμαι στο πλάι σου κι ας βρίσκομαι χιλιόμετρα μακριά