Ενθύμιον Αγάπης (Enthimion Agapis)

[Verse 1]

Τσιγάρο βαρύ, χαμομήλι με μέλι και μέντα
Το ραδιόφωνο ανοίγω, ίσως να έχω ανάγκη κουβέντα
Περάσανε μέρες, που δεν πέρασε ακτίνα απ'τα στόρια
Δεν φάνηκες ούτε και συ, πάλι μόνη μου είμαι στα ζόρια
Δεν πάει το χέρι, μουδιάζει σαν κάνει να γράψει
Το μυαλό κυνηγάει ιδέες, που θα πάει κάποια θα αρπάξει
Περνάνε οι ώρες και φεύγουν, δαγκώνω ξανά το μολύβι
Σκέφτομαι όσοι και να το ακούσουν, πάντα το νιώθουνε λίγοι
Πόσο κρατάει το ταξίδι; Για πού ταξιδεύει το πλοίο;
Να βρεις μια αγκαλιά για να σε τυλίγει, εκεί που πας κάνει κρύο
Με ρώταγε ο Πέτρος για εσένα, σου στέλνει θερμά χαιρετίσματα
Με κόντρα τον άνεμο λέει... να κάνεις μικρά φτερουγίσματα
Έχεις φιλιά από την Μαίρη, την Δανάη και το Κατερινιώ
Μας περιμένουν το καλοκαίρι, για μπάνια στην Αμοργό
Ο Γιώργης βρήκε δουλειά, πήγε και ζήτησε την Ισμήνη
Εκείνη λέει πως τον αγαπά, μα ο πατέρας της δεν την αφήνει
Πώς είναι εκεί ο καιρός; Εδώ μας έφαγε η ζέστη
Την άλλη εβδομάδα θα βγω,την αυλή να περάσω με ασβέστη
Δεν σου είπα τα νέα..προχτές γέννησαν οι γάτες
Αύριο θα τις ταΐσω, περνάει ο ψαράς τις Τετάρτες
Διαβάζω πολύ τελευταία, μελετώ την κωμωδία του Δάντη
Και τους δίδυμους του ουρανού, σε μετάφραση Παπαδιαμάντη
Σου στέλνω μαζί λίγα χρήματα, για τα πρώτα έξοδά σου
Τα έκρυψα κάτω απ την φόδρα, στον γιακά του μπουφάν σου
Όταν πιάσεις λιμάνι γράψε μου πίσω, να ξέρω πως είσαι καλά
Σ'αγαπώ και σε σκέφτομαι, πάντα δικιά σου...η θάλασσα να σε φιλά ~

Δευτέρα, 1η του Μάη Μόλις δέσαμε στην Βενετία
Ήθελα μέρος να γράψω, μα δεν έβρισκα την ευκαιρία
Έχω μαζί τα τραγούδια, μου κρατούν καλή συντροφιά
Μα είναι και κάποια στιχάκια, που μου τρυπάν την καρδιά
Μου λείπετε όλοι πολύ, να δώσεις φιλιά στην μανούλα
Τι κάνει η μικρή; Τρώει καλά; Είπε την πρώτη λεξούλα;
Το δωμάτιο είναι μικρό, ένα κρεβάτι και ένα γραφείο
Τι κάνει ο Κωστής; Ψήλωσε κι άλλο; Πώς τα πάει στο σχολείο;
Είναι μαζί μου στο πλοίο και δύο παιδιά απτό Κονγκό
Στην χώρα τους ήτανε πρίγκιπες Ποια μοίρα τους έριξε εδώ;
Σου στέλνω και ένα βιβλίο... θαρρώ θα σ'αρέσει
Μυθιστόρημα είναι, η "Γαλήνη" του Ηλία Βενέζη
Μίλησες με τον κυρ Γιάννη; Πέρνα αν μπορείς να τον δεις κάποια μέρα
Από όταν έφυγε η κυρά Ασπασία, δεν έχει ο βέλιος κανέναν πιο πέρα
Σου στέλνω κι έναν σταυρό, για την μικρή, περνά το στον λαιμό της
Αν δεν έχεις αντίρρηση έλεγα να την βαφτίσουν η Κλαίρη και ο Φώτης
Μέχρι τώρα δεν το κατάφεραν να φέρουν στον κόσμο παιδιά
Κι ίσως αυτό να είναι κάποια ελάχιστη παρηγοριά
Αχ Παναγιά, μου 'χει λείψει η φωνή σου
Η άνοιξη σε ξεγελά, όταν βγαίνεις να παίρνεις ζακέτα μαζί σου
Υπομονή, σε δυο μήνες τίποτα δεν θα λείπει..
Στείλε μου λίγο βασιλικό και ένα ξύλο κανέλας να μου θυμίζει το σπίτι
Να ράψεις φουστάνι, θα έχω γυρίσει πριν την γιορτή σου
Σε σκέφτομαι και σ'αγαπώ, οι σκέψεις μου είναι μαζί σου ~

Ήρθε το γράμμα σου μόλις, μου το έφερε ο Μανώλης
Θα κατέβω αύριο Αθήνα..μου λείπει η βαβούρα της πόλης
Στο σπίτι όλοι καλά, τα παιδιά ρώταν πότε θα 'ρθεις
Μου έχεις λείψει κι εμένα, όσο μπορείς να μου γράφεις
Δεν ξέρω αν σε φτάσαν τα νέα, σκοτώθηκε ο Παναγιωτάκης
Τι κακό είναι και τούτο, τι τραβάει ο κοσμάκης
Και στους γονείς...τι να τους πεις για κουράγιο;
Πώς να απαλύνεις τον πόνο; Με τι ψυχή θα ξυπνήσουνε κι αύριο;
Σήμερα γιορτάζει ο Κωστής και η ανιψιά σου η Λένα
Τους πήρα καινούρια παπούτσια, τους είπα πως είναι από σένα
Όσο πηγαίνει τόσο σου μοιάζει κι όλο για σένα μιλά
Να ξερες πως σε θαυμάζει Άλλο ένα μήλο κάτω από την μηλιά
Προσέχεις τον εαυτό σου; Να τρως καλά,επιμένω
Στην φωτογραφία που μου έστειλες σε είδα αδυνατισμένο
Το Σάββατο θα πάω στον γιατρό για υπερηχογράφημα
Δεν αντέχω να περιμένω, απαντά μου με τηλεγράφημα
Λες να είναι αγόρι κι αυτό; Ή θα έρθει και το κορίτσι;
Ανησυχώ! Αχ, να ναι γερό και ό,τι θέλει ας προκύψει
Αύριο θα καθαρίσω το σπίτι, θα το κάνω παλάτι
Ίσως τινάξω την σκόνη από τα χάλια, ίσως να πλύνω και την φλοκάτη
Έλαβα γράμμα από τον Καναδά, έχεις φιλία από τον Μάκη
Πλένει πιάτα και τραγουδά..μήπως και βγει το ψωμάκι
Θα κατέβω στην παραλία, αυτή είναι η μόνη χαρά μου
Κάθε κύμα μικρό,σε φέρνει για λίγο κοντά μου
Σ'αφήνω για τώρα, μα δεν κλειδώνω την πόρτα
Μην τύχει και έρθεις πριν γυρίσω απ'την βόλτα ~

Μαράκι μου, με συγχωρείς, πάλι αργώ να σου γράψω
Παλεύω δυο μέρες, κρατιέμαι μην κλάψω
Έμαθα πήραν τον Γιάννη και άλλα δυο παιδιά από το κόμμα
Πάνε μέρες πολλές, που τους έχουν δεν μάθαμε ακόμα
Το έμαθε η γειτονιά, κάποιοι μας κλείσαν τις πόρτες
Γεμίσε ο τόπος ρουφιάνους και η καρδιά μου προδότες
Συγγνώμη για τις μουτζούρες, αλλά δεν έβρισκα γόμα
Πώς να σβήσει ο καημός και οι πόνοι απ'το σώμα;
Μίλησα χθες με την θεία Ειρήνη
Με δυο παιδιά στην ξενιτιά..τι να σου κάνει κι εκείνη;
Εσείς πώς περνάτε; Ελπίζω να μην κουράζεσαι
Δεν πειράζει αν δεν γράψεις, ξέρω πως νοιάζεσαι
Αγόρασα χάρτη και από όπου περάσω αφήνω κουκκίδα
Έχει παντού ομορφιές, μα πουθενά σαν την πατρίδα
Να έχεις ελπίδα! Ποτέ μην φοβάσαι!
Ό,τι χαλάει μπορεί να φτιάχτει, από μας εξαρτάται, αυτό να θυμάσαι
Θα 'ρθω σε έναν μήνα
Θα ψάξω παντού, μήπως και βρω δουλειά στην Αθήνα
Σου στέλνω λίγα λεφτά, ό,τι θες να τα κάνεις
Και μια κούτα τσιγάρα, αμερικάνικα, τα ζήτησε ο Φάνης
Μήνυσέ μου αν μπορείς, αν πήρες το δέμα μου
Γλυκά σε φιλώ, κυρά μου και στέμμα μου...