Δύο (Dyo)

[Verse 1]
Η εποχή μας πάνω σε μοτοσυκλέτες
Τη ξαναβλέπουμε από τις βιντεοκασέτες
Κασέτες δίσκοι, δυο κρασιά και δυο μεζέδες
Κάπου ξεμείναμε οι τελευταίοι ρεμπέτες
Τσιμέντο πλάκωσε τις μονοκατοικίες
Και εκεί που έβλεπα ουρανό τώρα έχει πολυκατοικίες
Να ξεχνιούνται απ' τη ζωή όσοι δε κάνουν αμαρτίες
Σπίτι μας στενά και οι πλατείες
Μίλα μου, το βράδυ μας αργά κυλάει
Να πιστεύω στους ανθρώπους, τη ζωή μου έχει φάει
Να πιστεύω στην αγάπη κάθε μέρα με πονάει
Και άφησε την να με αναζητάει
Ακούνε οι φίλοι μου και απορούνε πάντα
Με ρωτάνε γιατί δεν ηχογραφώ και λέω στάκα
Αυτό που αγάπαγα με κούρασε μαλάκα
Δεν το πήρα ούτε ένα λεπτό στην πλάκα
Δυσκολευτήκαμε μα βγάλαμε το λύκειο
Επ' όμου αρμ και μη στραβώσεις το πηλίκιο
Νομίζανε πως θα με περνάγανε για ηλίθιο
Στα ίσα μάνα μου το 'χω κακό συνήθειο
Κατέβα φελυγουμε, μας πνίξανε οι σκέψεις μας
Βάλαμε σ' άδειες τσέπες για να ζεσταθούν τα χέρια μας
Σου είπα απ' το πρωί πως σήμερα δεν είναι η μέρα μας
Πριν τον καφέ όλοι έχουμε τα νεύρα μας

[Chorus]
Δυο γουλιές για τις ψυχές όλων αυτών των νεκρών
Δυο ντουμάνια για τους κατοίκους των φυλακών
Δυο ευρώ για παγωτό, δυο για paragon
Και είμαι εδώ να σου το φτύνω 33 παρών
Απ' τα 16 μπλεγμένος στους δρόμους των Αθηνών
Μας βρίσκει ο ήλιος κομμάτια μες τις σκιές των στενών
Είμαστε αυτολι που γεννηθήκαν απ' τα αρχίδια φτωχών
Και είμαι εδώ να σου το φτύνω 33 παρών

[Verse 2]
Ασπρομαυρές φωτογραφίες και στον τοίχο γραμμές
Κοίτα πως ψήλωσα το χθες πάνω στο σώμα μου ουλές
Έγινα άντρας μα έχω στην ψυχή μου πληγές
Ξέρω τι φταίει, ο χρόνος που μπροστά μόνο ρέει
Με ρίξανε μέσα στη βρώμα και δεν θέλω να βγω
Έχω κατάθλιψη όμως τα 'χω καλά με αυτό
Γράφω αλήθειες να ξεσκάσω μπας και ξεκουραστώ
Γράφω αλήθειες πόσα ψέμματα στο τέλος να πω
Το γρανάζι κυλάει, εμείς μόνιμη κόντρα
Σούζα στη μια ρόδα κάθε λέξη μας ντόμπρα
Πριν μας ριμάξει το θεριό σου λέω συγνώμη δε το δα
Μας καταπίνει, μας ξερνά όλη η ζωή μας εμπόδια
Άπ' το λιμάνι Βαμβακάρη και Τσιτσάνη
Κρεμασμένος στις λέξεις στο στόμα του Μπαρμπαγιάννη
Όλοι είμαστε περαστικοί απ' το φουγάρο ντουμάνι
Αν ξεκινήσει η μηχανή πίσω το τραίνο δε κάνει

[Chorus]
Δυο γουλιές για τις ψυχές όλων αυτών των νεκρών
Δυο ντουμάνια για τους κατοίκους των φυλακών
Δυο ευρώ για παγωτό, δυο για paragon
Και είμαι εδώ να σου το φτύνω 33 παρών
Απ' τα 16 μπλεγμένος στους δρόμους των Αθηνών
Μας βρίσκει ο ήλιος κομμάτια μες τις σκιές των στενών
Είμαστε αυτολι που γεννηθήκαν απ' τα αρχίδια φτωχών
Και είμαι εδώ να σου το φτύνω 33 παρών