Dostlar

[Şiir]
Adım Kühaylan
Zemheri yaylasında doğmuşum
Koyaklarda kartal uçurmuşum
Kurt kovalamışım, adam vurmuşum
Onursuz yaşanmaz demişim
Rezil rüsva etmemişim kendimi böceklere
Yavri yavri
Bu yüzden dik bakarım adamın yüzüne
Bu yüzden hoyrattır duruşum

Asi bir kühaylanım
Anam rüzgâr, babam aşiret
Bin yıldır bu koğuştayım
Diz çöktürmez beni hasret

Seni sevdim
Bir kekliğin sesini üzmekten sakınır gibi
Seni sevdim
Gururlu dağ çiçeklerini göğsüme takınır gibi

Ben sazımı kır çadırların boynuna astım da öyle geldim buraya
Yavri yavri
Ölürsem miradı ölürüm
Harlanmış bir kılıca alnımla dokunur gibi

Asi bir kühaylanım
Gözlerini benden ayırma
Kırılıp düşerim sonra
Kimse bakmaz yarama
Bana ne getirdin ki çok
Karda çürümüş sümbül soğanları mı?
Yoksa toz kaldıran tayları dar geçitlerde mi kanattın?
O göçebe sevdamızın yamacına şimdi kimler konuyor söyle
Söyle kınalı kuzum ner'de?
Onu hangi namerdin sürüsüne kattın?

Asi bir kühaylanım
Mahvuz vurma düşüme
Delerim bu duvarları jandarma kavuşmaz peşime

Ben ki dipsiz uçurum boylarında kovalanmış iflah etmemişem
Ben ki huysuz nehir yataklarında dinlenmiş ıslah olmamışam
Nasıl sığarım düşündün mü?
Şu al tadımlık tosbağa ortasına şimdi
Yavri yavri
Dağları çıldırtan öykümü
Ben bu demirlere dişlerimle yazmışam

Asi bir kühaylanım
El süremezler yeleme
Bırak yırtılayım artık, bırak, gem vurma dilime
Hüznüm duvarlarında sıvası dökülmüş bir yer vardır
Bilir misin yavri?
Bilir misin çiçekler çentik çentik solar
Bu gavur ölüsü akşamlarda

Bırak gözyaşlarımın oyduğu çukurlar öylece betonda kalsın
Dolansın peşime bir metelik etmez bu sırtlam adımları, dolansın
Yavri yavri
Şapkam namusumdur
Koma buralarda, koma, tesbihim dağılmasın
Asi bir kühaylanım
Kesmez beni bu acılar
Beni vursa da bu puştlar
Ancak arkamdan vururlar