Δικαίωση (Dikaiosi)

Για κάποια πράγματα δεν υπάρχει δικαίωση έστω κι αργοπορημένη
Ποιος έχει υποχρέωση να περιμένει;
Κι όποια δέηση για να ‘ρθει εσπευσμένη υπερχρέωση δεδομένη
Συνοδεύει κι είναι προδιαγεγραμμένη. Τελικά τι μένει;
Πικρία. Κρύα προτιμάς ή παγωμένη;
Ποιος, με τι ψυχολογία την υπομένει;
Κι η μανία σε μία παλιά λατρεία να μένουμε δεσμευμένοι
Κολλημένοι, στάσιμοι και βαλτωμένοι σα βαλσαμωμένοι
Κι άλλες φορές σα βάλσαμο ήρθε, μα δε μένει
Βάναυσο σα μαργαρίτα μαδημένη
Βάσανο, δε νιώθουμε δικαιωμένοι νικητές και νικημένοι
Τ΄ άσχημο με το δίκιο δεν ομορφαίνει
Κι όπως κάθε πράγμα που αξίζει όταν δεν ψάχνεις έρχεται μάθε
Μα για να το μάθεις ζήσε το μάγκα και πάθε πρώτα
Η ζωή μας μια σειρά από τυχαία γεγονότα ειν’ ούτως ή άλλως
Τσάμπα χαράζεις τη ρότα…

Refrain:

Δικαίωση δεν είναι μονάχα να βρεις το δίκιο σου που λες
Μια δικαίωση δεν κρύβει τις ουλές
Δικαίωση δεν είναι το να σταματάς να κλαις
Ούτε δικαιωμένος να νιώσεις για τ’ άδικο χθες
Δικαίωση δεν είναι να κλείνεις πληγές
Ούτε ν’ ανοίγεις νέες σ’ άλλους για παλιές επιλογές
Δικαίωση δεν είναι ματιές εκδικητικές
Μ’ αν είχες δίκιο, πια να μη σε νοιάζει και να μην το θες

Να μου δίνεις τώρα δίκιο να το κάνω τι αν δεν το ‘δωσες τότε;
Περασμένα ξεχασμένα οπότε και παρακάτω πάμε
Κι αν κάπου άδικο είχα λυπάμαι
Μα και τούμπα να ‘ναι, σου ‘πα, τσάμπα που το συζητάμε
Κάποτε το ‘ψαχνα κι εγώ μανιωδώς, μα δεν είναι αυτή η οδός
Πλέον το κατάλαβα ευτυχώς
Αδιάφορο ν’ αποδειχτώ σωστός
Αν σωστός μέσα μου νιώθω, το τι λες μ’ ενδιαφέρει ποσώς
Εκπέμπω SOS, ψάχνεις κάτι που δεν θα ‘ρθει ίσως
Κι αναμονή του θα σε γεμίσει με μίσος
Μάθε πως δεν περιστρέφεται νομοτελειακά ο τροχός
Κι ίσως μείνει εκεί που είναι σταθερός για πάντα
Κι όμως αυτό πραγματικά τι σημαίνει ρε μάγκα;
Αλλάζει κάτι απ’ τα περασμένα συμβάντα;
Εκτίμησέ το αν στο δώσουν και κάνε κουμάντα
Κι αν όχι κάνε το ίδιο κι αυτούς στη μπάντα

Refrain

Σώπασα πρώιμα κι εδραιώθηκε η πλάνη
Το ψέμα δούλεψε, πέτυχαν το σκοπό τους
Μα εγώ ξέρω την αλήθεια και μου φτάνει
Κι όταν θα κάνουνε τον απολογισμό τους
Θα νιώσουν την ελευθερία που μου έδωσαν
Όταν θα ‘χουν νικήσει τον εγωισμό τους
Ακούμπησαν απλά, δεν άγγιξαν, δεν ένιωσαν
Κι απλά τους εύχομαι να βρουν τον προορισμό τους