ΡΦ (RF)

Πέρασε καιρός φίλε
Πέρασε καιρός φίλε
Πέρασε καιρός μα δεν ξεθώριασε η μνήμη
Η μορφή σου γιατί σβήνει
Σου άφησα συντροφιά τη μουσική
Γιατί μονάχος έχεις μείνει
Αυτός πού ήσουνα τι εχει απογίνει
Πού είναι η πένα σου;
Την ξέχασες κι εκείνη;
Τι είναι αυτές οι θλιμμένες σελίδες;
Δε σου φτάσαν τόσες τόσες δωδεκάδες μήνες;
Έλα θέλεις κι άλλες λίγες
Οι πάντες φταίνε ναι
'Σύ δεν έχεις ευθύνες
Κοίτα επέμενε
Το βλέμμα όμως δεν τρύπα παροπιδες
Ποιος θα έμενε;
Τώρα που φύγαν όλοι ποιητή υποτιθέμενε γιατί
Φοβάσαι όπως πρώτα να γραψεις το τι λένε, ναι
Τώρα που σε ξέρουν σε απασχολεί μήπως φοβάσαι
Πιο πολύ πως πιο πολύ από ό,τι θες θα αλλάξεις
Έχει γυρίσματα λες ο καιρός
Και ότι στα έλεγαν όταν ήσουνα μικρός
Πως θα τα βρεις αλλιώς
Μεγαλώνοντας καθώς γυρνάς πίσω μετανιώνοντας σκυφτός
Σκεπτικός αφωμιώνοντας
Τα στρεβλά σκεπτικά σου
Πίκρα πόνο μόνο βλέπω στα γραπτά σου
Και δεν έχουν ακούσει ούτε τα μισά φαντάσου
Καιρό δεν θρινισες την αθωότητά σου
Γράψε τώρα που πάλι χτυπάει η καρδιά σου
Χάνεις χρόνο βιάσου
Τα καλά κρατά τα σκάρτα πετά
Σαν χαρτοπετσέτα
Σελίδες πάλι μελετά
Καν'τες καβαλέτα
Χρώματα καινούργια στην παλέτα
Να δω θέλω
Επαναπροσδιορισμός σε στύλο και πινέλο
Εν τέλει ανατέλλω
Σε πρώτο πρόσωπο πλέον
Και ως επι το πλείστον
Ο Λέον
Γυρνω την μερίδα μου θέλω πίσω στο λεω
Περιγράφοντας του γυρισμού τον δρόμο πριν τον νέο πάρω
Και γέφυρες θρυμματίζω
Κουράστηκα να είμαι θλιμμένος
Επομένως αμα μου ζητάς όπως παλιά να γράψω να πάψω ζητάς να είμαι
Ευτυχισμένος και δεν είμαι φίλε μου διατεθειμένος
Έστω κι αν για τα χειρότερα είμαι προετοιμασμένος καιρό
Μυαλό στομάχι και βήμα γερό λιγότερο μιλάω πιο πολύ παρατηρώ
Σκέφτηκα πια να μην περιαυτολογω
Μα κάπως με δικαιολογώ
Ακόμα εμένα μαθαίνω για σένα πώς μπορώ να πω
Από 'δώ από 'δώ!
Από 'δώ, από 'δώ!
Από 'δώ, από 'δώ!
Από 'δώ, από 'δώ!
Από 'δώ, από 'δώ!
Από 'δώ, από 'δώ!
Σου μιλάω από εδώ
Απ'το κελί που διάλεξα ελεύθερος να ζω
Σκάβοντας για να αποδράσω βρήκα πλούτο ορυκτό
Το χαμόγελο πλατύ μα το συναίσθημα μεικτό
Κι αφού σε βρήκα είναι οτιδήποτε εφικτό
Απο 'δω που πίστεψα σε εμένα πάλι πριν λίγο καιρό
Άσε με την διαδρομή να διηγηθώ
Απο'δω ούτε φιλόλογο ούτε ραψωδό
Ρο Φι με λένε άσε να ξανασυστηθώ
Σου μιλάω από εδώ
Απ'το κελί που διάλεξα ελεύθερος να ζω
Σκάβοντας για να αποδράσω βρήκα πλούτο ορυκτό
Το χαμόγελο πλατύ, μα το συναίσθημα μεικτό!
Κι αφού σε βρήκα είναι οτιδήποτε εφικτό!
Απο 'δώ που πίστεψα σε εμένα πάλι πριν λίγο καιρό
Άσε με την διαδρομή να διηγηθώ
Απο'δω ούτε φιλόλογο ούτε ραψωδό
Ρο Φι με λένε άσε να ξανασυστηθώ
Σου μιλάω απο τον βούρκο που δεν μπορούσα να βγω
Γιατί έπρεπε να το πιστέψω πρώτα εγώ
Γιατί η απόδραση ξεκινά από το μυαλό!
Και τελικά όλα γίνονται για καλό!
Μου πήρε χρόνο το κουράγιο για να βρω...
Να σκάψω μέσα μου να βρώ τον θησαυρό
Και αφού δε γύριζε γύρισα τον τροχό!
Κελί 218