De optocht

Ik zie de jaren als een optocht
Voor mijn ogen langs me gaan
Ik zie het vallen van de muur
De eerste mannen op de maan

Ik hoor mezelf met overtuiging
Schreeuwen dat het stil moet zijn
Ik zie de toekomst in de verte
De oude man komt dichterbij

Ik zie de lucht in lichterlaaie
Ik zie de ondergaande zon
Ik zie de kolken
In de loop van de rivier

Ik hoor de stilte die kon vallen
In de hoofdstraat van het dorp
Op een zomeravond
Ergens ver van hier

En de wereld draait
En draait maar door
Niemand weet
Waarheen

Niemand weet
Waarvoor

Ik zie de liefde in mijn leven
Ik zie het vuur dat is gedoofd
Ik zie wat ik heb gegeven
Ik weet ook wat ik heb beloofd

Ik zie de hel, ik zie de hemel
Ik zie de duivel, ik zie God
Zie de verwarring van de man
Die heeft gevonden wat hij zocht

Ik zie een lange rij van mensen
Tot ver in de verleden tijd
Ik hoor ze denken,hoor ze praten
En ik hoor een deel van mij

Ik zie de vrouw
Die om zich heen kijkt
En besluit om stil te staan
Omdat zij twijfelt aan de richting
Die de optocht in wil slaan

Want de wereld draait
En draait maar door
Niemand weet
Waarheen
Niemand weet
Waarvoor

En de optocht
Blijft maar doorgaan
Want er is altijd
Land in zicht
Ik zie de denker
In het donker
Ik zie de spreker
In het licht

Ik zie de onmacht
En verwarring
Achteraan daar
In de rij
Waar de dood
Altijd zijn slag slaat
Waar soms iemand
Achter blijft

Ik zie de
Vastberaden eenling
Die zich door
De massa wringt
Hij wil niet mee
Met de vooruitgang
Dus hij gaat
Er tegenin

Zoals de man
Die het gevecht zoekt
Met de molens
In de wind
Die de hemel
Blijft bestormen
Al wordt hij door
De zon verblindt

Ik zie mezelf
Als een van velen
In de stoet
Ten onder gaan
Maar iemand neemt
De fakkel over
En begint
Van voor af aan

Als hij verder gaat
En eindigt
Waar nog niemand
Is geweest
Dan is alles
Niet voor niets
Geweest

Want de wereld draait
En draait maar door
Niemand weet
Waarheen
Niemand weet
Waarvoor