Boş (Part 1)

[Verse]
Kalemim boş, Günlerim boş, Satırlarımda gizli durdu
Yordu zihnimi labirentlerin çıkmaz sokakları
Ve birden kucakladı ruhumu kurak bir duygu
Poet çağlayıp'ta akan suydu.. duruldu

Duyuldu mu çığlıklarım sabaha karşı kulaklarında
Korkularıma can veren onca tümce var dudaklarımda
Odada yalnız bedene ölüm dileyen dualarımda
Bir şeyler eksik ne hüzün ne sevinç var rüyalarımda..

Susmak istemez kalem, onca devran dönerken
Bakmak istemez bu göz, zaman akıp giderken
Satmak istemez bu ruh kendini, zifiri karanlığa
Lakin sormadın hiç neden.. sancı başımda gezerken

Günler değerini yarın anlatırmış
Güller sıkıntılar okyanusunda yek güzel gemi
Sesim duyulup geçilen, boş bir ayrıntıymış
Her geceyse boynumda kabuslarımın elleri

Avucumda söndürdüm bu dumanın son nefesini
Sesimde öfke görünümünde bir hüzün
Bak içime gözümde korkusu var hicranın
Çek uçurumdan bu adamı, kan damarlarımda dolaşsın

Bir anlık değil al, burada ömrün bak feda
Kasvet çöktü sisle kaplandı karanlık sema
Bıraktım cefa doldu ciğerim gözler dalar boşluğa
Döner durur bu devran artık değilim farkında..