Andarzgahe Khiaboon

از نُطفهِ تو حبس بودیم سابقه داریم
زندونِ کالبد ، سلولِ رَحِم
با دریای خون خو گرفته جُثَم
رشد میکردم تو تاریکی مُطلق
تنگتر میشد جا ، قلبم تندتر میتپید
به زور لگد میزدیم آزاد شیم از اون قفس
بی ثمر بود اِنگار
تلاشمون حروم
عُمق درد ، فشار زیاد
دیگه نزدیکِ مرگ
وقت تموم
شکافت سلول ، نور رسید به چشمام
سر درآوردم از شکاف کله پا
بندِ ناف پاره پا گذاشتم زندون جدید
عجیبه تبعید به زمین
اینجا کمی آزادم تو سلول
صاف،ساده،خالص،پاک باش تا
در بیای از تو لجن
غرق نشی تو باتلاق دست و پا نزن
در نرو واسا
قهر نکن با تاریکی بساز تا روشن شه داستان...
اِنفرادی بودیم ولی حالا همه تو بند
جمع دوره هم سر رفت حوصله سخت شده صبر
عُمری گُم گُنگ تن پُر زخم
شدی شوک کُپ کردی
وقتی هم خرجیت از پُشت مُفت بری زد
جنگِ بی قانون
تو اَندرزگاه خیابون
زیر سقف آسمون و اَبر سیا ش
با خون چوب خط میکشیم رو در و دیوار
همه از دَم کِسل کِرخت
از تو بستن گِبل
تو لَک و بیمار
هار
سِمج ولی هنوز هستن زِبل
از آب گِل میگیرن قِزِل
به پهنه بساط لاشخورا جمع همه گشنه لقُمه ها کم
عقُده هاتم خالی نشد هرجا به هرچی رسیدی
زمین پست ِحتی قُله هاشم...
از خارج به داخل داره وارد میشه متاع
حتی برا یه لحظه آرامش دوا نیس دوا
شبا از گشنگی این جا دِل میشه کباب
غَلاف شده جرما قانونا خلاف
آرومو قرار نداریم
تِروریست و جاسوس آسون
زدو بند میکنن جونُ با پول
موند ردِ خون رو خیابون
بود دستور از بالا
خاکو میریزن رو هم رُوَسا
شکل کاره گردن فوله پُشتِ پرده اِتحاده واسه تصاحُبِ کُره
انقدر تظاهر نکن به تقابل با خودت
تو یه برده ی جیره خوری بریدن دُمت
تحمیل کردن بهت اعتقاد
تحریف شده مُخت
تغییر دادن تصویرو
تعویض شده بُعدت
علِّتِ ذلت و سقوط سکوت مقابل ظلمه
واضحِ که فاصله گرفتیم از اصلِ خودمون

«زاییده شدیم تو رنج ...زاییده شدیم تو رنج ...زاییده شدیم تو رنج .. واجبه جنگ... واجبه جنگ...
واسه رسیدن به حق ...واسه ی رسیدن به حق ...حتیٰ تا پای مرگ ...تا پای مرگ میریم..میریم..میریم..میریم»

غم یقم کردم دل شکسته تیکه هاش قلبمو جِر داده
اینجا زندانه ولی میله هاش پنهانه
آزادی یه حس تو عمق وجودم
یه روزنه نور دیدم میشه باز بشکافهِ
آزادی یه حس تو عمق وجودم
یه روزنه نور دیدم میشه باز بشکافهِ