Abstrach

[Zwrotka 1: Jesz]
Nie widzę w tym nic dziwnego
Ty widzisz? Dziwne, wyjdź i przełącz
Nie rozumiemy tego co nam nie świta nic
Bierzemy t-to co nasze
I niesiemy dalej, gdzie d-d-da się
Ten teren jest nasz? No raczej!
Bez rzeczy, do których potrzebny jest większy zasięg
Znamy to, mamy to, dbamy o to, czasem pchamy to w kanał
Ale wiemy co pchamy i wiemy też na co stawiamy i na co nie stawiać
Bezpiecznie w sobie schowani, działa instynkt samozachowawczy
Wolimy odchyły od norm, które znamy niż coś co wychodzi poza ramy wyobraźni

[Break]
Boimy się tu tego czego nie da się poznać
Jak nazwać, opisać, przypisać do ram
Strach budzą rzeczy, które nawet nie śniły się nam

[Refren]
Mamy nisko próg bólu, gdy nie działa wyobraźnia
Strach przed tym czego nie możemy nazwać
Strach przed tym czego nie możemy nazwać
Strach przed tym czego nie możemy nazwać
Znika nam to, czego nikt z nas nie ogarnia
Mamy strach przed tym czego nie możemy nazwać
Strach przed tym czego nie możemy nazwać
Strach przed tym czego nie możemy nazwać

[Zwrotka 2: Czuczu]
Czego Ci nie daje twój... twój śledczy instynkt
Kiedy boisz się wyjść z nim poza dom, co Cię poza domem skreślił z listy
To krępuje myśli, wtedy kiedy chcesz by wyszły a nie wychodzą
I dyndasz na wietrze, te rany nie bolą o rany jebany brak bycia „być sobą”
Ciężko tu nie być, koszmary w lesie źrenic
Wszyscy coś wiedzą o Tobie, Tobie tu ciężko cokolwiek zmienić
Odporność na ciosy to mało, coś chyba nie halo
Nie wszyscy garną i palą, nie wszyscy się z tego o cal ocalą
Sprawy, które dziwią, z drugiej strony budzą podziw
Nie ma znaku równości, choć jak stoją na równi, Ty nie musisz się godzić
Świat to strach na wróble, Tamto nie, to be, to złe, tamto dziwne
Dla dziwnych to dziwne, że dziwi tu podziw, prawdziwi chcą normą dogodzić i kropka!

[Break]
Jebany syf, chyba dla nich zamieniam te wersy w podcast!
Połowa zdoła się poddać połowie, ale oni tu stanowią kontrast
To życie to kino, pogódź się z liną, mnie to zwisa (zwisło!)
Jeszcze trafisz na dzień, który sprawi, że pokochasz rzeczywistość
(-wistość!)

[Refren]
Mamy nisko próg bólu, gdy nie działa wyobraźnia
Strach przed tym czego nie możemy nazwać
Strach przed tym czego nie możemy nazwać
Strach przed tym czego nie możemy nazwać
Znika nam to, czego nikt z nas nie ogarnia, mamy
Strach przed tym czego nie możemy nazwać
Strach przed tym czego nie możemy nazwać
Strach przed tym czego nie możemy nazwać