BKKRS (Intro)

[Intro]
Yo, come on, yeah, yeah!
Yeah! P9D, yo, uh, check it

[Verse]
ที่นี่กรุงเทพมหานคร เมืองฟ้าอมร uh
ไม่เหมือนกับฉากที่ผมเคยเห็นข้างในละคร
บางฉากบางตอนแม่งก็มีชั่วมีดี
But one day I wanna be free
อยากไปสู่โลกกว้างแต่ผมไม่ยอมตามคุณ
อยากให้ม็อบกลับบ้าน ไม่อยากให้นอนกลางกรุง
อยากให้ทักษิณจับมือกับสนธิ ลิ้มทองกุล
ทำไมไม่คิดว่าคุณน่ะแค่ยอมผมและผมยอมคุณ ah
ไหนบอกว่าเมืองศิวิไลซ์
ที่นี่เป็นที่ที่ผู้คนเบียดเสียดไม่ได้เรียงระเบียบที่มีวินัย
ทำไมต้องผ่านระเบียบวิธีวิจัย
เพราะนั่นน่ะทำให้กูเริ่มจะรังเกียจคนพิรี้พิไร
ไม่รู้ทำไมต้องมีโบสถ์ ทำไมต้องมี bap
Diss ค่าคนเหมือนกดรีโมท ดูไร้ประโยชน์เหมือนก๊าซพิษ ah
ทำไมต่อต้านและต้องแอนตี้พวกฟาสซิสต์
ยัดเยียดความเกลียดความชังเหมือนกับฝังความจำใส่ฮาร์ดดิสก์
อยากจะรู้สันดานให้ขุดลงไปถึงรากเหง้า
นึกว่าเทพบุตรแต่ในที่สุดก็พลาดเป้า
มึงบอกให้เชื่อคำสอนของผู้มีพระภาคเจ้า
แต่ทำไมชาวนายังตายบนรากข้าว
ให้ภูมิใจในความเป็นไทยในเรื่องวัฒนธรรม
คนไม่รู้อิโหน่อิเหน่อีกเป็นล้านต้องคอยมารับกรรม
มันน่ารำคาญที่ว่าคนไทยต้องรักกัน
ไอ้พวกที่สร้างแต่ความฉิบหายทำไมกูต้องไปรักมัน
สู้กันด้วยความกระเสือกและกระสน
อมประชาธิปไตยใส่ลูกกระเดือกเหมือนขนม
แต้ลิ้นไม่รับรส อะไรเฝื่อนอะไรขม
ถ้าสันติอย่างที่เอ่ยเอื้อนคงไม่มีเลือดเกลื่อนถนน
บุญมีน้อยหรือจะสู้บาปหนัก
ควรปิดทองหลังพระ คล้ายกับเอาธูปฝากปัก
อย่าท้อในดวงประทีปต้องตีนถีบปากกัด
จงพลีชีพให้ถ้วนไทยเหมือนพระยาพิชับดาบหัก (Ah)
คนทุกคนย่อมดิ้นรนเป็นกิจวัตร
ต่อให้เลือดกระสาดกระเซ็นจนหลังกระเด็นไปติดพนัก
เป็นดั่งเปลวไฟที่รอเวลาติดประทัด
อาจจะดูเหมือนบ้าใบ้แต่ข้างในอ่ะจิตพยัคฆ์
ทุกคนมีวาจาเหมือนกับมีอาวุธ
อยากแกร่งในปฐพีต้องฝึกวิทยายุทธ
ไม่มีใครอมตะเหมือนกับพญาครุฑ
เข้าใจในชีวิตมึงก็อมิตาพุทธ
ยีนมนุษย์คนเรามี X และก็ Y
มันเป็นสัจธรรมที่พอมี sex และก็ bye
ชีวิตไม่ใช่ roulette ที่โยนลูกเหล็กและก็ทาย
ปรับตัวไม่ทันก็เสร็จไปตามสเต็ปและก็เจ็บและก็ตาย
Holla back yo